Του Νίκου Βρυώνη (Λαϊκή Ενότητα)

Μέλος της Κ.Ε. του Αριστερού Ρεύματος

‘Άνοιξε μεγάλη κουβέντα για τις συμβολικές πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας , με αφορμή την επικοινωνιακά εντυπωσιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα.

Ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά . Μια ενορχηστρωμένη επίθεση από τα παπαγαλάκια του συστήματος , από τους προσκυνημένους αλλά και από μερίδα προοδευτικών και δικαιωματικών.

Μια επίθεση που  ξεκινάει από την ναζιστική δεξιά ( μήνυση κατέθεσε ο τραμπούκος ναζιστής Λαγός) την νεοφασιστική δεξιά (ο Κρανιδιωτης ειρωνεύτηκε θυμίζοντας τα στρατιωτικά γυμνάσια στη Μακρόνησο), την φιλελεύθερη δεξιά (που επικαλέστηκε υγειονομικούς λόγους και έλλειψη σεβασμού προς την δημόσια υγεία), και από τις παρυφές της κεντροαριστεράς, του προοδευτικού χώρου αλλά και του χώρου των δικαιωματικών (που άσκησαν κριτική για την στρατιωτικού τύπου παράταξη των συγκεντρωμένων).

Διαφορετικά επιχειρήματα, αλληλοεπικαλυπτόμενα επιχειρήματα, αλλά όλα στη κοινή στόχευση της συκοφάντησης, της υποτίμησης, της ειρωνείας και του εκφοβισμού.

Να επισημάνουμε ότι αντίστοιχες συμβολικές συγκεντρώσεις ,πολύ μικρότερες σε  συμμετοχή, έγιναν και από άλλα κόμματα και συνδικαλιστικές οργανώσεις στην Αθήνα, που τήρησαν τις υγειονομικές  αποστάσεις και “στρατιωτικοποίησαν” τις συγκεντρώσεις τους. Ιδιαίτερη αναφορά  πρέπει να κάνουμε στην μαζική και εντυπωσιακή, στην ίδια λογική με του ΠΑΜΕ,  πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Πορτογαλία.

Τα παραπάνω επισημαίνονται για τον προφανή λόγο ότι η επίθεση στο ΠΑΜΕ, δεν αφορά το ΠΑΜΕ , μας αφορά όλους. Αφορά το σύνολο της αριστεράς , αφορά το εργατικό κίνημα, αφορά τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα όλων των πολιτών.

Δεν αξίζει να  αναλύσουμε την επιχειρηματολογία της ναζιστικής και εθνικιστικής ακροδεξιάς. Απλώς θα επισημάνουμε δύο πράγματα. Ότι αναγκάστηκε να ασχοληθεί και να σχολιάσει , δείχνει από μόνο του ότι οι κινητοποιήσεις προκάλεσαν μια ανησυχία και την “πόνεσαν” και δεύτερον ας αναλογιστούν όλοι οι υπόλοιποι που εύκολα ,ανέξοδα και από τον καναπέ τους  κάνουν κριτική πως ρίχνουν νερό στο μύλο της ακροδεξιάς.

Ας δούμε  όμως τα δυο βασικά επιχειρήματα που επικαλέστηκαν όσοι άσκησαν κριτική.

Το πρώτο επιχείρημα είναι, ας το ονομάσουμε“δεξιό συστημικό επιχείρημα”, ότι παραβιάστηκαν οι  κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης και υγιεινής και τέθηκε σε κίνδυνο η δημόσια υγεία.

Το δεύτερο,  ας το ονομάσουμε,“προοδευτικό συστημικό  επιχείρημα” είναι ότι η στρατιωτικού τύπου παράταξη , δείχνει αντιδημοκρατική , σταλινικού τύπου λογική , με αποτέλεσμα την απόλυτα ελεγχόμενη συμπεριφορά  και στρατιωτική πειθαρχία, την  απουσία της ατομικότητας , στοιχεία που δεν πρέπει να συνάδουν με την αριστερά και γενικότερα με το εργατικό κίνημα.

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι η ανάγκη τήρησης για λόγους υγειονομικής  προστασίας των αποστάσεων αλλά και για την αποφυγή της κριτικής ότι δεν τηρήθηκαν οι προβλεπόμενες νόρμες  επιβάλλουν μια πειθαρχία και οργάνωση. Ειδικά άμα μιλάμε για σημαντικό αριθμό συγκεντρωμένων επιβάλλεται ένας βαθμός “στρατιωτικοποίησης”.

Ας πάμε στην ουσία όμως του ¨δεξιού συστημικού επιχειρήματος”. Τέθηκε σε κίνδυνο η δημόσια υγεία;;

Τέθηκε τόσο όσο θέτει η κυβέρνση σε κίνδυνο την δημόσια υγεία από Δευτέρα που επιτρέπει την ελεύθερη μετακίνηση όλων των πολιτών . Υπάρχει κανένας συγκεκριμένος μαγικός αριθμός πολιτών τον οποίον παραβίασαν οι συγκεντρωμένοι στο Σύνταγμα η αλλού στο Κέντρο της Αθήνας  και που θα επιτρέπεται από Δευτέρα  στο Σύνταγμα στη Σταδίου η στην Ερμού;

Το άνοιγμα των σχολείων και η συγκέντρωση εκατοντάδων μαθητών και εκπαιδευτικών σε  κλειστούς χώρους όπως τα σχολεία  αυτό δεν θέτει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία;

Εκτός και αν , μόνο η εκάστοτε κυβέρνηση και εξουσία ξέρει, και ΜΟΝΟ αυτή νομιμοποιείται να ξέρει, αν, πόσο  και πότε τίθεται σε κίνδυνο η δημόσια υγεία. Το συστημικό επιχείρημα είναι το επιχείρημα της εξουσίας και αυτό έσπασε την Πρωτομαγιά .

Η αυτοργάνωση, η αυτοπειθαρχία, η συλλογική (και όχι μόνο η ατομική) ευθύνη που αμφισβητείσαι την παντοδυναμία και και παντογνωσία της εξουσίας του συστήματος. Αυτό πόνεσε με τις συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς.

Ας πάμε τώρα στο δεύτερο “προοδευτικό συστημικό  επιχείρημα”, όπου ασκήθηκε κριτική περί στρατιωτικοποίησης και αντιδημοκρατικής αυταρχικής λογικής που δεν συνάδει με την αριστερά και γενικότερα με το εργατικό κίνημα.

Επειδή γνωριζόμαστε, σε όσους έκαναν εκ του πονηρού κριτική  αξίζει  μόνο η απάντηση “όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια” και σε μερικούς  άλλους , δημοσιογράφους , πολιτικούς, και πολίτες αξίζει η απάντηση, να είναι ποιο προσεκτικοί στην κριτική τους , διότι είναι αυτοί οι οποίοι , εκθείαζαν , έστηναν , η συμμετείχαν ως κομπάρσοι σε προεκλογικές κομματικές συγκεντρώσεις , άρτια σκηνοθετημένες  για τηλεοπτικούς επικοινωνιακούς λόγους.

Και υπάρχει τέλος  και  η “αντικειμενική” χωρίς σκοπιμότητες κριτική με επιχειρήματα όπως τα αναφέραμε παραπάνω.

Η ουσία της κριτικής είναι ότι η/οι συγκέντρωση/σεις είχαν στρατιωτικά χαρκτηριστικά .Συγκεκριμένη απόσταση μεταξύ τους οι συγκεντρωμένοι, σε στοίχιση, σε στάση προσοχής (στο ΠΑΜΕ).  Τα παραπάνω  όμως έχουν ορισμένες προϋποθέσεις, την ύπαρξη πειθαρχίας, αυτοπειθαρχίας, οργάνωσης, καθοδήγησης, κοινό στόχο και περιφρούρηση.  

Θα πω, χρησιμοποιώντας εκφράσεις επιεικής, ότι όσοι κάνουν αυτού του είδους την κριτική είναι τουλάχιστον ανιστόρητοι (αγνοούν βασικά χαρακτηριστικά και την ιστορία του αριστερού και εργατικού κινήματος), ήταν και είναι μακριά από κάθε πραγματικό σοβαρό μαζικό κίνημα.

Χωρίς τις παραπάνω προϋποθέσεις, (απολύτως αναγκαίες άλλα όχι επαρκής) αριστερό η εργατικό κίνημα δεν υπήρξε και δεν επιβίωσε στους μακρόχρονους δύσκολους και σκληρούς αγώνες.

Ως επίλογο να υπογραμμίσουμε  ότι οι συγκεκριμένες  πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις ήταν συμβολικές πρέπει  να τις προσεγγίσουμε και ως τέτοιες .

Κρατήσαμε τις αποστάσεις, δεν ήμασταν όσοι θα θέλαμε και θα μπορούσαμε εκεί. Θα έπρεπε όμως να ήμασταν όλοι μαζί στον ίδιο χώρο και οι ευθύνες που δεν ήμασταν είναι συγκεκριμένες. Θα έπρεπε να ήμασταν όλοι μαζί και συμβολικά ως ελάχιστο φόρο τιμής  σε στάση προσοχής στη μνήμη των αγωνιστών και θυμάτων του εργατικού κινήματος και στους εκτελεσθέντες της Καισαριανής.