του Γιάννη Δούκα

Η επέλαση του κορωναϊού εξελίσσει με αυξανόμενους ρυθμούς τις επιπτώσεις του στην υγεία, στην οικονομία, στην κοινωνία.

Τα κρούσματα στην Ελλάδα θα αυξηθούν εκθετικά όπως ανέφερε γνωστός Έλληνας καθηγητής στο MIT και μας θύμισε την ιστορία με το ρύζι και τη σκακιέρα.

Και η λύση. Μείνετε σπίτι. Σωστό. Αυτό όμως είναι μόνο το μισό ή και λιγότερο.

Το δημόσιο σύστημα υγείας τα τελευταία χρόνια δέχθηκε σφοδρές επιθέσεις, συκοφαντήθηκαν οι υπηρεσίες του, υπήρξε υποστελέχωση σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, το άφησαν χωρίς βασικά είδη πρώτης ανάγκης. Σήμερα βέβαια αυτό το δημόσιο σύστημα και οι εργαζόμενοι σ’ αυτό αντιμετωπίζουν με υπεράνθρωπες προσπάθειες, με αυταπάρνηση, με διπλοβάρδιες, με απλήρωτες εφημερίες με … ενώ την ίδια ώρα το ιδιωτικό απουσιάζει και όπου παρεμβαίνει ακόμη και τώρα κερδοσκοπεί.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς γιατρός για να καταλάβει ότι απαιτείται άμεσα η στελέχωση των νοσοκομείων με μόνιμο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, το άνοιγμα όλων των μονάδων ΜΕΘ που διαθέτει η χώρα, η προμήθεια ικανής ποσότητας φαρμακευτικού και υγειονομικού υλικού σε όλα τα νοσοκομεία.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς εργατολόγος ή οικονομολόγος για να καταλάβει ότι απαιτείται η άμεση λήψη μέτρων και η πάταξη της αισχροκέρδειας που παρατηρείται στην αγορά ειδών υγιεινής ή στις μάσκες προφύλαξης.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει ότι σήμερα θα πρέπει να ανοίξουν όλες οι δομές υγείας ανά τη χώρα που έχουν κλείσει και να στελεχωθούν άμεσα με ιατρικό – νοσηλευτικό προσωπικό καθώς και με την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει ότι χρειάζεται παρέμβαση στο σύστημα ελέγχου και διαλογής των ασθενών με κορωναϊό ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος που διατρέχουν οι ίδιοι οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Το κακό είναι διπλό όταν νοσεί ένας γιατρός ή ένας υγειονομικός γιατί επειδή νοσεί δεν μπορεί να παρέχει υπηρεσίες..

Τέλος υπάρχουν μια σειρά από δημοσίους υπαλλήλους σε διάφορες ειδικότητες οι υπηρεσίες των οποίων αυτές τις ώρες έχουν κλείσει. Πολλοί από αυτούς μάλιστα είναι ειδικότητες που είναι αναγκαίες στη λειτουργία των Νοσοκομείων, όπως νοσηλευτές, επιστήμονες υγείας, προσωπικό καθαριότητας και εστίασης διοικητικό προσωπικό κλπ. Κάλλιστα θα μπορούσαν να παρέχουν αυτές τις ώρες υπηρεσίες στα νοσοκομεία ώστε να ενισχυθεί η λειτουργία τους και να καλυφθεί ένα μέρος από τα μεγάλα κενά που υπάρχουν σε προσωπικό.

Η άλλη πλευρά είναι οι οικονομικές επιπτώσεις που φέρνει η κρίση και ιδιαίτερα στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα.

Η όλη κατάσταση και η εξέλιξή της, που δεν θα εξαντληθεί σε δεκαπέντε μέρες, φέρνει οικονομική καταστροφή σε πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που ασχολούνται με το εμπόριο, τον τουρισμό, τον επισιτισμό και σε πολλού άλλους κλάδους. Στους ίδιους κλάδους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι απειλούνται από την ανεργία, από τη μείωση έως και την εξαΰλωση του μισθού τους. Αυτά με τη σειρά τους θα έχουν τις δικές τους παρενέργειες στα φορολογικά έσοδα, στα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων και η όλη κατάσταση είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιηθεί για τη μείωση για άλλη μια φορά μισθών και συντάξεων.

Παλιά μας λέγανε προσέχουμε για να έχουμε. Αυτά δεν θα πρέπει να περιμένουμε να συμβούν για να παρθούν «μέτρα».

Εδώ και τώρα απαιτείται η λήψη μέτρων οικονομικής στήριξης όλων των εργαζόμενων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο απειλείται ο μισθός τους.

Εδώ και τώρα απαιτείται η οικονομική στήριξη του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

Εδώ και τώρα απαιτείται η στήριξη όλων των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων είτε κλείνουν με κυβερνητική εντολή είτε λόγω της ανυπαρξίας κίνησης.

Τέτοιες βέβαια πολιτικές δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν κάτω από το βραχνά του δημόσιου χρέους και της εξυπηρέτησής του, κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη της ύπαρξης πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5%.

Θα πρέπει εδώ και τώρα να σταματήσει ή στην καλύτερη περίπτωση να ανασταλεί χωρίς όρους και προϋποθέσεις η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, να καταργηθούν οι δεσμεύσεις για τα πρωτογενή πλεονάσματα και να υπάρξει οικονομική στήριξη της Ελλάδας και όλων των χωρών που πλήττονται και ιδιαίτερα του Ευρωπαϊκού Νότου χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Είναι καιρός όλοι οι περιβόητοι θεσμοί να δουν επιτέλους τις ανάγκες που έχουν οι χώρες και οι Λαοί τους και όχι τις τράπεζες.