Της Δέσποινας Σπανού

Το ζήσαμε κι αυτό.

Ένα μήνα μετά τις εκλογές μόλις ανέλαβε την κυβερνητική εξουσία η Νέα Δημοκρατία με νομοθετική ρύθμιση δίνει τη δυνατότητα στον εκάστοτε υπουργό Ανάπτυξης και Τροφίμων (σήμερα είναι ο Μάκης  Βορίδης) να προσλαμβάνει με δική του προσωπική επιλογή, χωρίς καμία αντικειμενική διαδικασία, 50 άτομα κάθε χρόνο για την αντιμετώπιση τάχα έκτακτων αναγκών για την προστασία της αγροτικής και αλιευτικής παραγωγής.

Φυσικά δεν έχουμε την παραμικρή αυταπάτη ότι η πρόθεση της κυβέρνησης δεν αφορά και μόνο το συγκεκριμένο υπουργείο, προφανώς η ρύθμιση αυτή θα επεκταθεί και στα υπόλοιπα υπουργεία, έτσι ώστε ο κάθε υπουργός (ιδιαίτερα στο χώρο της διοίκησης) να μπορεί να προσλαμβάνει άτομα της δικής του κομματικής προσωπικής επιλογής.

Ανοίγει λοιπόν όχι μόνο παράθυρο αλλά διάπλατα η πόρτα για την πλήρη κατάργηση του ΑΣΕΠ.

Μπορεί κάποιος να ρωτήσει «το ΑΣΕΠ όλα τα προηγούμενα χρόνια εξασφάλισε την αξιοκρατία στις προσλήψεις; Δεν υπήρχαν παραθυράκια;»

Σαφώς και υπήρχαν.

Προσλήψεις προσωπικού με συμβάσεις εκτός ΑΣΕΠ, για να μονιμοποιηθούν αργότερα, με αποτέλεσμα και οι εργαζόμενοι να είναι όμηροι και οι υπηρεσίες να ταλαιπωρούνται με μόνο ωφελημένο το κόμμα, τον συγκεκριμένο υπουργό και κομματάρχη.

Σε αυτό το «σπορ» είχαν διαπρέψει και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.

Υπήρχαν επίσης προσλήψεις και μέσω ΑΣΕΠ, με συγκεκριμένο περιεχόμενο προκήρυξης, ώστε να προσληφθούν συγκεκριμένοι άνθρωποι.

Όλες οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να παρακάμψουν το ΑΣΕΠ, όμως το ΑΣΕΠ στα 25 χρόνια της λειτουργίας του αποτέλεσε την νομιμοποιητική βάση για αξιοκρατικές προσλήψεις. Αν δεν κατήργησε εντελώς οπωσδήποτε περιόρισε δραστικά τις αυθαιρεσίες.

Σήμερα όμως με τη ρύθμιση που κάνει η Νέα Δημοκρατία και στον βαθμό που θα παγιωθεί πάμε δεκαετίες πίσω.

Πλήρη κυριαρχία των κομματαρχών και «Μαυρογιαλούρων».

Ο κάθε νέος άνθρωπος , επιστήμονας, εργαζόμενος θα πρέπει να προστρέχει στον υπουργό για τον διορισμό του, ο οποίος θα βλέπει το Δημόσιο ως τσιφλίκι του.

Σε μια εποχή μάλιστα που η ανεργία των νέων είναι σε τεράστια ποσοστά  και οι νέοι αναγκάζονται να μεταναστεύουν κατά χιλιάδες στο εξωτερικό για μια θέση εργασίας, ο κάθε υπουργός θα μπορεί να παίζει με τον πόνο τους.

Δυστυχώς η ρύθμιση αυτή, επειδή ψηφίστηκε το καλοκαίρι, πέρασε στα ψιλά και δεν έγινε πολύ γνωστή.

Ίσως οι αυθαιρεσίες που είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με τις προσλήψεις μετακλητών και η ανάδειξη τους από τον Τύπο να δημιουργεί την εντύπωση ότι αυτή είναι η πάγια τακτική.

Ίσως έχουμε συνηθίσει το «πρόσωπο του τέρατος», το θέμα όμως είναι πολύ σοβαρό και αφορά ολόκληρη την κοινωνία.

Το Δημόσιο δεν είναι φέουδο κανενός υπουργού και κανενός κόμματος, η διασφάλιση αντικειμενικών διαδικασιών είναι προς όφελος όλων και κυρίως προς όφελος  της αξιοπρέπειας τον ίδιων των νέων ανθρώπων  που θέλουν να διεκδικήσουν μια θέση εργασίας  στο Δημόσιο.

Κάποιοι θέλουν να επιβάλουν όχι μόνο την λιτότητα ω ς κανόνα διαβίωσης αλλά και τον ραγιαδισμό σαν πάγια συμπεριφορά στην κοινωνία μας και κυρίως στους νέους ανθρώπους.

Μην τους το επιτρέψουμε.

*Η Δέσποινα Σπανού είναι Υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου της Λαϊκής Ενότητας