Του Γιάννη Δούκα

Οι προβλέψεις του προϋπολογισμού για τα έσοδα των ασφαλιστικών οργανισμών το 2019 ήταν της τάξης των 42 δισεκατομμυρίων €. Πάνω από το 50% των χρημάτων αυτών προέρχονται από τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών και τα υπόλοιπα από τις εισφορές του κράτους ως εργοδότη για τους δημοσίους υπαλλήλους, από την κρατική χρηματοδότηση προς το ασφαλιστικό σύστημα, από τις ρυθμίσεις καθυστερούμενων ασφαλιστικών οφειλών και από την αξιοποίηση της περιουσίας των ταμείων.

Τα ποσά αυτά είναι που έχουν μπει στο στόχαστρο και αυτά είναι που καθορίζουν το πως αντιμετωπίζει η κυβέρνηση το ασφαλιστικό σύστημα. Άλλωστε αυτό γίνεται εδώ και εβδομήντα χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις, με το μηδενικό επιτόκιο της δεκαετίας του ’50, με τη φούσκα του χρηματιστηρίου τη δεκαετία του ’90, τα δομημένα ομόλογα τη δεκαετία του ‘2000 και το κούρεμα των ομολόγων (psi) το 2012.

Η κυβέρνηση ομολογεί με τον πλέον κυνικό τρόπο την ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικούσυστήματος με αιχμή τις επικουρικές συντάξεις αλλά όχι μόνο. Τελείως κυνικά ομολογεί ότι πίσω από την κεφαλαιοποίηση των εισφορών, τις αποδόσεις και τις ατομικές μερίδες του κάθε ασφαλισμένου τα χρήματα αυτά θα τονώσουν τις τράπεζες και το χρηματιστήριο.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι αυτό θα εφαρμοστεί μόνο για τους νέους ασφαλισμένους και δεν θα επηρεαστούν οι υπάρχοντες συνταξιούχοι και οι σημερινοί εργαζόμενοι. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις για να καταλάβει κανείς ότι αν οι ασφαλιστικές εισφορές των νέων πάνε στην ιδιωτική ασφάλιση το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα δεν θα έχει τα απαραίτητα έσοδα για να καλύψει τις συντάξεις των τωρινών αλλά και των μελλοντικών συνταξιούχων.

Όσο για τους νέους ασφαλισμένους υποτίθεται ότι κάποιος αόρατος μηχανισμός παρέχει εγγυήσεις. Τέτοιες ήταν οι εγγυήσεις της LEHMAN BROTHERS τη χρεοκοπία της οποίας πληρώνουμε ακόμη, της ENRON και τόσων άλλων παγκόσμιων και πολυεθνικών κολοσσών. Είναι ο ίδιος μηχανισμός που μας οδήγησε στη φούσκα του χρηματιστηρίου, στα δομημένα ομόλογα και στο (psi). Είναι ο ίδιος μηχανισμός που παρείχε εγγυήσεις στις ελληνικές ασφαλιστικές εταιρείες που χτύπησαν κόκκινο.

Για να συνοψίσουμε η ΝΔ συνεχίζει και βάζει ένα λιθαράκι ακόμη στην κατεδάφιση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος και των συντάξεων με γνώμονα τη στήριξη του χρηματιστηρίου και των τραπεζιτών.

Κάποτε πρέπει επιτέλους να μπει ένα τέλος και να σταματήσει αυτή η λεηλασία και να στηριχθεί ένα δημόσιο, καθολικό και αναδιανεμητικό ασφαλιστικό σύστημα. Το ασφαλιστικό σύστημα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κοινωνική αναγκαιότητα που πραγματικά είναι και όχι σαν οικονομικό ζήτημα ή πολύ χειρότερα σαν μια αγελάδα για άρμεγμα.