Της Δέσποινας Σπανού

Αύγουστος 2019 στην Αθήνα με  κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Βλέπουμε καθαρά τι συντελείται αλλά και τι προετοιμάζεται για το επόμενο διάστημα.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με την εφαρμογή της μνημονιακής νεοφιλελεύθερης πολιτικής έδωσε την δυνατότητα αλλά και την ευκαιρία στην Νέα Δημοκρατία, στην συντηρητική παράταξη, να προσπαθεί να πάρει πολιτική και ιδεολογική ρεβάνς.

Στην Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση, η συντηρητική παράταξη, παρά το γεγονός της πολυετούς κυβερνητικής εξουσίας της, δεν είχε ποτέ ιδεολογική κυριαρχία. Ακόμα και όταν κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ προσαρμοσμένο στις συντηρητικές ευρωπαϊκές κατευθύνσεις το πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο της Αριστεράς είχε μεγάλο κύρος στην κοινωνία. Δυστυχώς ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ με τα μνημόνια που ψήφισε για να υποχωρήσει πολύ αυτή η αντίληψη και να δώσει στην Νέα Δημοκρατία την δυνατότητα να νομίζει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα!

Το παράδειγμα της τελευταίας νομοθετικής ρύθμισης με την κατάργηση του αιτιολογημένου των απολύσεων και την κατάργηση της ευθύνης του εργολάβου είναι χαρακτηριστικό όχι μόνο νεοφιλελεύθερης αντίληψης αλλά και θράσους  αφού η Νέα Δημοκρατία είχε υπερψηφίσει την σχετική ρύθμιση λίγους μήνες πριν. Η ρύθμιση βέβαια αυτή έπρεπε να έχει υλοποιηθεί εδώ και χρόνια με δεδομένο ότι απορρέει από τον Αναθεωρημένο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό χάρτη. Συνεπώς ήταν και ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ που έφερε για ψήφιση την σχετική διάταξη μόλις προεκλογικά.

Η κατάργηση της ευθύνης του εργολάβου είναι πραγματικό δώρο σ’ αυτούς. Προφανώς ο υπουργός θέλει να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους ανθρώπους, αλλά βέβαια ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιούται να ομιλεί με δεδομένο ότι παρά την ψήφιση του από το 2018 οι εργολάβοι στον Δημόσιο τομέα και ιδιαίτερα στα νοσοκομεία ήταν πραγματικά ανεξέλεγκτοι.

Επίσης τα τελευταία χρόνια τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα έχουν  αυξηθεί ραγδαία, πάρα πολλοί οι νεκροί εργαζόμενοι στον τομέα της καθαριότητας στους ΟΤΑ αλλά και σε άλλους τομείς, εργατικά ατυχήματα που και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ απλώς τα παρακολουθούσε. Οι συνθήκες εργασίας τραγικές. Οι καταγγελίες για κακοποιήσεις, για τρομοκρατία και εκβιασμούς, για μη καταβολή των δεδουλευμένων είναι καθημερινές ιδιαίτερα σε νέους, γυναίκες και μετανάστες εκφράζοντας δυστυχώς την πάγια τακτική της εργοδοσίας, χωρίς όμως οι κυβερνήσεις να παρεμβαίνουν για την στοιχειώδη τήρηση της εργατικής νομοθεσίας.

Οι απειλές με όπλο στο Ηράκλειο κατά εργαζομένου, με μαχαίρι στην Κέρκυρα, αλλά ιδιαίτερα το γεγονός του βασανισμού του 19χρονου ασκούμενου μάγειρα στην Κέρκυρα  αποδεικνύουν όχι απλώς την έλλειψη οποιουδήποτε ελέγχου αλλά και την δυνατότητα που δίνεται σε εργοδότες να αυθαιρετούν.

Παραδείγματος χάριν στον κλάδο του επισιτισμού, στα ξενοδοχεία και στα εστιατόρια το δικαίωμα των εργοδοτών να βαθμολογούν και να απολύουν τους ασκούμενους οδηγεί πολλές φορές σε ακραίες καταστάσεις κυριολεκτικά δουλείας. Οι ασκούμενοι τρομοκρατούνται με απόλυση και κακή βαθμολογία και η καταγγελία για κακοποίηση από τον νεαρό ασκούμενο μάγειρα στην Κέρκυρα είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου, γιατί υπάρχουν πάρα πολλά συμβάντα που δεν καταγγέλλονται. Υφίστανται κακές συνθήκες εργασίας και εξευτελισμούς με τον φόβο της εκδίωξης από το επάγγελμα.

Για πιο λόγο λοιπόν την εποπτεία της πρακτικής άσκησης να έχει ο εργοδότης και όχι το αρμόδιο υπουργείο που πρέπει να έχει και την τελική απόφαση;

Τα προβλήματα δεν ανέκυψαν τώρα, η διαφορά είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τα ανεχόταν και απλώς εξαντλούσε την παρέμβαση του σε ανέξοδες φραστικές δηλώσεις καταδίκης αυτών των φαινομένων, ενώ η Νέα Δημοκρατία υπερασπίζεται ουσιαστικά και ιδεολογικά αυτές τις πρακτικές.

Η γενική αντίληψη που θέλει να περάσει είναι ότι μόνο η επιχείρηση έχει σημασία, οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι ευχαριστημένοι και μόνο που υπάρχει η επιχείρηση και ας εργάζονται κάτω από άθλιες συνθήκες.

Η κατάργηση της ρύθμισης για τις αιτιολογημένες απολύσεις και της ευθύνης του εργολάβου αυτήν την αντίληψη εξυπηρετεί. Τα πάντα στους εργοδότες και οι εργαζόμενοι ας εργάζονται σε συνθήκες γαλέρας.

Οι κοινωνικές αντιστάσεις λοιπόν αποτελούν αδήριτη ανάγκη απάντησης σε αυτές τις καταστάσεις.

Δυστυχώς οι μέχρι τώρα αντιδράσεις είναι πολύ περιορισμένες σχετικά με την έκταση του προβλήματος. Πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν αντέδρασαν η δε ΓΣΣΕ εξάντλησε την αντίδραση της στην έκδοση απλώς μιας ανακοίνωσης.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται να λειτουργεί σαν εκτελεστικό όργανο των εργοδοτών. Δεν μπορεί όμως να εξαφανίσει τα προβλήματα και την αγανάκτηση των εργαζομένων.

Αντίσταση των εργαζομένων θα υπάρξει και θα είναι σαρωτική.

*Η Δέσποινα Σπανού είναι υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου της Λαϊκής Ενότητας