Της Ιφιγένειας Βαλέντη, υποψήφιας βουλευτή Νοτίου Τομέα (Β3) Αθηνών με τη Λαϊκή Ενότητα

Οι εκλογές αυτές έρχονται σε μια δύσκολη στιγμή για την Αριστερά μετά το αρνητικό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές και στις αυτοδιοικητικές εκλογές αλλά και με την επικράτηση της Δεξιάς σε όλη σχεδόν την χώρα, κάτι το οποίο ίσως είναι προάγγελος του αποτελέσματος στην εκλογική μάχη στις 7 Ιουλίου. Σε αυτό το αποτέλεσμα οδηγηθήκαμε από την εισχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό στρατόπεδο με τις αρνητικές επιπτώσεις να πέφτουν κυρίως πάνω στα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, ενώ συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της τετραετίας και η ήδη εντεινόμενη από πριν συρρίκνωση της μεσαίας τάξης.

Τα αποτελέσματα των μνημονίων; Υφεσιακά μέτρα που ανακυκλώνονται σε έναν φαύλο κύκλο, αύξηση της ανεργίας, κλείσιμο επιχειρήσεων που τροφοδοτεί κι άλλο την ανεργία και συρρικνώνει το ΑΕΠ, αύξηση της αδήλωτης εργασίας, οικογένειες που δεν έχουν να προσφέρουν στα παιδιά τους τα βασικά γιατί τα επιδόματα δεν φτάνουν, σπίτια χωρίς ρεύμα, πλειστηριασμοί και η νεολαία με πληθώρα τίτλων και σπουδών να πλήττεται με υψηλά ποσοστά ανεργίας, μισθούς πείνας, αδήλωτη εργασία, ενώ την ίδια στιγμή ένα μεγάλο μέρος της να φεύγει στο εξωτερικό με την ελπίδα να βρει εκεί ένα καλύτερο μέλλον.

Η κυβέρνηση που κάποτε ενσάρκωνε την ελπίδα του κόσμου για ένα καλύτερο μέλλον δυστυχώς με την πλήρη συνθηκολόγηση αποφάνθηκε ότι δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική από την λιτότητα -αποτέλεσμα των μνημονιακών μέτρων- και δίνει τώρα την ευκαιρία στη Νέα Δημοκρατία ως επόμενη κυβέρνηση να ακολουθήσει μια ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική με την δικαιολογία ότι είναι αναγκασμένοι να ακολουθήσουν τα όσα ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κόσμος όμως δεν πρέπει να μπει στο δίλημμα του λιγότερου κακού. Χρειάζεται να στηρίξει τη Λαϊκή Ενότητα, την πραγματική φωνή της ανυπότακτης ριζοσπαστικής αριστεράς, που αποτελείται από ανθρώπους που παραιτήθηκαν από βουλευτικές και διοικητικές θέσεις  και συνέχισαν τον αγώνα στους δρόμους που ούτως ή άλλως βρίσκονται για πολλές δεκαετίες τώρα, αλλά και μια νεολαία που από γενιά των μνημονίων έγινε η φωνή του αντιμνημονιακού αγώνα.

Η γενιά των 30-35 κάποτε ήμασταν η «γενιά των 750 ευρώ», αργότερα γίναμε η «γενιά των 650 ευρώ» και τώρα στην καλύτερη περίπτωση των 500 ευρώ, της αδήλωτης εργασίας και του part time των 250 ευρώ. Μας είπανε «χαμένη γενιά» αλλά σε πείσμα των καιρών θα το ανατρέψουμε.

Άλλωστε είμαστε αυτοί που χρόνια τώρα βρίσκονται στο δρόμο και στους αγώνες κατά των μνημονίων. Είμαστε εκείνοι που το 1997 δημιουργήσαμε ένα τεράστιο μαθητικό κίνημα καταλήψεων και αγώνων ενάντια στην μεταρρύθμιση Αρσένη, είμαστε εκείνοι που βρεθήκαμε στον δρόμο τον Δεκέμβρη του 2008 όταν κάποιοι ένστολοι αποφάσισαν να αφαιρέσουν την ζωή ενός παιδιού, του Αλέξη Γρηγορόπουλου του 16χρονου νέου του οποίου ο δολοφόνος του προσπαθεί τώρα να πείσει ότι είναι μετανιωμένος για να κερδίσει μείωση της ποινής του, ήμασταν στον δρόμο όταν δημιουργήθηκε το κίνημα της πλατείας Συντάγματος, «εκείνοι οι ημίτρελοι» όπως είχε πει τότε ο Σπηλιωτόπουλος, εκείνοι που γεμάτοι χημικά βρώμικοι και νηστικοί έτρεχαν να ψεκάσουν με μαλόξ τον διπλανό τους, άγνωστος με άγνωστο, να τον πιάσουν πριν λιποθυμήσει. 

Ήμασταν στον δρόμο όταν οι φασίστες σκότωσαν τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα και για ακόμη μια φορά βιώσαμε την σκληρή καταστολή, χημικά, ξύλο, συλλήψεις, κυνηγητό στους δρόμους και τα στενά στο Κερατσίνι. Ήμασταν στον δρόμο όταν η κυβέρνηση Σαμαρά έριξε το Μαύρο στην ΕΡΤ και μαζί το μαύρο στον πολιτισμό. 

Ήμασταν στον δρόμο δίπλα στις απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών και στους σχολικούς φύλακες.  Στηρίξαμε τον δίκαιο αγώνα του Νίκου Ρωμανού, βάζοντας στην άκρη τις ιδεολογικές μας διαφορές, επειδή του αφαίρεσαν το δικαίωμα στην μόρφωση.

Ήμασταν στον δρόμο για να διεκδικήσουμε αυτό το μεγαλειώδες ΌΧΙ του δημοψηφίσματος και το καταφέραμε. Ήμασταν στον δρόμο για να απαιτήσουμε την απελευθέρωση της Ηριάνας και του Περικλή που τιμωρούνταν άδικα λόγω πολιτικών φρονημάτων, ήμασταν και θα είμαστε στον δρόμο μέχρι να δικαιωθεί ο Ζακ που έφυγε τόσο άδικα, δολοφονημένος με άκρως ρατσιστικά κίνητρα από τους νοικοκυραίους και τους «προστάτες του πολίτη».

Η Λαϊκή ενότητα δεν ζητά μόνο την ψήφο σου σε αυτές τις εκλογές, ζητάει να ενώσεις τη φωνή σου με τη δική μας, γιατί όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των εκλογών μαζί θα αγωνιζόμαστε μέχρι να δικαιωθούμε.