Οι νέοι και οι νέες, αντί για το στόχαστρο, να μπούμε στην προμετωπίδα των αγώνων!

Της Βασιλικής Αθανασοπούλου

δικηγόρος, Υποψήφια Βουλευτής με τη Λαϊκή Ενότητα στην Α’ Αθήνας

Οι νέες και οι νέοι, μαθητές, φοιτητές, νέοι εργαζόμενοι, βιώνουμε ίσως το πιο τραγικό πρόσωπο της σκληρής δεκαετίας μνημονίων. Το πρόσωπο της απογοήτευσης και του ασφυκτικού μονοδρόμου που απλώνεται μπροστά μας.

Είμαστε εμείς που καλούμαστε να εργαστούμε χωρίς καμία προστασία, με μισθούς – χαρτζιλίκια, χωρίς ασφάλιση και δικαιώματα. Είμαστε εμείς που σπουδάζουμε με χίλιες – δυο δυσκολίες καταλήγοντας στην ανεργία ή τη μετανάστευση.

Εμείς, που πετιόμαστε στην διαρκή αγωνία και την αρένα του ανταγωνισμού, της άγρας προσόντων, των ασφυκτικών προγραμμάτων για να «κερδίσουμε» απλήρωτες δουλειές ή «μαθητείες» σε καθεστώς πλήρους απορρύθμισης.

Τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου. Σημαντικό μέρος της νεολαίας στράφηκε στην αποχή. Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η τρίτη θέση της ναζιστικής συμμορίας της ΧΑ με 13,3% στις ηλικίες 17-24 ετών.

Η ΝΔ υπόσχεται, εφόσον εκλεγεί κυβέρνηση, να εφαρμόσει ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα και να επαναφέρει το δόγμα της καταστολής και του αυταρχισμού. Διακηρύττει σε όλους τους τόνους ότι πρώτος στόχος της είναι το τσάκισμα της νεολαίας και των δημοκρατικών κατακτήσεων του κινήματος των φοιτητών. Η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, ιστορική κατάκτηση του νεολαιίστικου και δημοκρατικού κινήματος, αποτελεί πολιτικά και συμβολικά, το πρώτο δείγμα γραφής μιας κυβέρνησης με μπροστάρηδες γνωστά ακροδεξιά στοιχεία όπως οι Άδωνις, Βορίδης κλπ. 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει στρώσει το έδαφος για την αναβάθμιση της επίθεσης απέναντι στους νέους. Εφάρμοσε τα πιο σκληρά μνημόνια και μάλιστα στο όνομα της «αριστεράς», συνέβαλε στην παγίωση του καθεστώτος ανεργίας ή ελαστικής και εντελώς απροστάτευτης εργασίας που πλήττει τους νέους.

Είναι, λοιπόν, ανάγκη να βγούμε από το τέλμα της απογοήτευσης. Οι αγώνες της νεολαίας υπήρξαν πάντοτε η σπίθα που άναβε τον κάμπο για μεγάλες διεκδικήσεις ολόκληρης της κοινωνίας. Το γνωρίζουν καλά οι χειρότεροι εκφραστές της πολιτικής που διαλύει το μέλλον μας, όπως οι πρώην Υπουργοί Παιδείας που προσπαθεί να ανασύρει ο Κ. Μητσοτάκης από το παρελθόν, όπου τους τοποθέτησαν οι μεγαλειώδεις αγώνες του φοιτητικού κινήματος (Διαμαντοπούλου, Γιαννάκου κλπ.). Αγώνες που νίκησαν και άνοιξαν το δρόμο για ευρύτερες κατακτήσεις δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Να μη μείνουμε παρακολουθητές ενός προδιαγεγραμμένου δράματος. Να βγούμε στην προμετωπίδα των αγώνων απέναντι στο φασιστικό κίνδυνο, των κινημάτων για την υπεράσπιση της ζωής μας, για το άσυλο και τις δημοκρατικές ελευθερίες, για σπουδές και εργασία με δικαιώματα.

Δεν έχουμε ανάγκη από άλλες «υπεύθυνες λύσεις», που ακροβατούν ανάμεσα στη διεκδίκηση και στη συστημική απραξία. Μεσοβέζικες πολιτικές προτάσεις όπως το ΜέΡΑ25 ή η Πλεύση Ελευθερίας, είτε ήταν εντελώς απόντες από τις διεκδικήσεις του προηγούμενου διαστήματος, είτε δεν επαρκούν για να στηρίξουν την επόμενη μέρα μαχητικούς αγώνες της νεολαίας. Να μην συναινέσουμε στον ιδεολογικό αχταρμά που διαχέουν δυνάμεις που, στο όνομα του προοδευτισμού, υπερασπίζονται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ενάντια στους πολύχρονους αγώνες μας. Εξάλλου, άλλες δυνάμεις, όπως το ΚΚΕ, συνεχίζουν στον αδιέξοδο δρόμο της απομόνωσης χωρίς καμία εμπιστοσύνη στα μαζικά κινήματα της νεολαίας.

Με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα των εκλογών, να στηρίξουμε τη ριζοσπαστική αριστερά που επιμένει, που διεκδικεί μαχητικά. Την αριστερά που στέκεται στο ύψος των δύσκολων περιστάσεων και ενώνει με σκοπό πραγματικές κατακτήσεις. Η Λαϊκή Ενότητα μπορεί να είναι η δύναμη που θα στηρίξει τους αγώνες την επομένη μέρα.

Οι νέοι και οι νέες μπορούμε να χαράξουμε το δικό μας μέλλον. Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.