Της Αναστασίας Σταυροπούλου, υποψήφιας ευρωβουλευτή με τη «Λαϊκή Ενότητα – Μέτωπο Ανατροπής»
Στο αποκορύφωμα της προεκλογικής περιόδου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύει έκτακτη επιδοματική πολιτική. Δεν αναφέρουν, όμως, ότι η κουτσουρεμένη «13η σύνταξη» είναι ανεπαίσθητη μπροστά στα 43 δις που έχασαν οι συνταξιούχοι τα προηγούμενα 6 χρόνια. Αντίστοιχα, οι αυξήσεις στον κατώτατο μισθό δεν αφορούν παρά ελάχιστους, όταν το 2018 οι προσλήψεις με ελαστικές μορφές απασχόλησης ήταν 54,44%.
Οι νέοι και οι νέες πληρώνουμε βαρύ το τίμημα της δήθεν «μεταμνημονιακής περιόδου». Σήμερα, έχουν μεταναστεύσει 700.000 νέοι, εκ των οποίων 92% είναι κάτοχοι πτυχίου ΑΕΙ ή ΤΕΙ. Η ανεργία στους νέους έως 24 ετών ανέρχεται στο 41,9% και έως 34 ετών 25,6%.
Η σημερινή γενιά των 30άρηδων δεν θα γνωρίσει ποτέ στην ενήλικη ζωή της πως είναι η ζωή και η εργασία χωρίς μνημόνια. Το 2010, όταν ψηφίστηκε το πρώτο μνημόνιο ήμασταν 20 ετών και το 2060, μέχρι το οποίο κατά τις …μάλλον αισιόδοξες προβλέψεις της κυβέρνησης θα εξακολουθεί η αποπληρωμή του χρέους, τα πλεονάσματα και η επιτροπεία θα είμαστε 70! Να λάβουμε δε ως δεδομένο ότι, παρά τα πρωτογενή πλεονάσματα, το δημόσιο χρέος αυξάνεται συνέχεια και αν προστεθεί και το ιδιωτικό χρέος προς τράπεζες, δημόσιο και ασφαλιστικούς οργανισμούς ξεπερνά το 322% του ΑΕΠ. Ούτε το 2060 ούτε ποτέ θα αποπληρωθούν αυτά τα ποσά, χωρίς στάση πληρωμών, διαγραφή του δημοσίου χρέους, αλλά και σεισάχθεια για το χρέος των λαϊκών νοικοκυριών.
Η ΝΔ, από την άλλη, υπόσχεται μια ακόμη πιο επιθετική νεοφιλελεύθερη ατζέντα απέναντι στους εργαζόμενους και εκδικητική – κατασταλτική για τη νεολαία.
Το στοίχημα των ευρωεκλογών δεν είναι η επιλογή του καλύτερου διαχειριστή της ίδιας, αδιέξοδης πολιτικής. Είναι να σπάσει η λογική του μονοδρόμου της λιτότητας που παρουσιάζεται ως δήθεν «ασφαλής» και «συνετή» λύση. Αυτό είναι, μάλλον, η μεγαλύτερη προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα με την ηχηρή προσαρμογή του 2015.
Είναι, επίσης κρίσιμο να τσακιστεί η ακροδεξιά και ο θανάσιμος κίνδυνος του φασισμού σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ένα φαινόμενο που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από τους μηχανισμούς μιας ΕΕ που γεννά την λιτότητα, τη διάλυση του κοινωνικού ιστού, την απογοήτευση και την ιδεολογική αποδιάρθρωση∙ που παράγει πρακτικές προς μίμηση μετατρέποντας το Αιγαίο σε υγρό τάφο προσφύγων, δαχτυλοδείχνοντας τους αδύναμους που ξεριζώθηκαν από τις δικές της πολιτικές, ως κίνδυνο για τον «ευρωπαϊκό πολιτισμό».
Σε αυτές τις ευρωεκλογές έχει σημασία να στηριχθεί η αριστερά, οι δυνάμεις που αγωνίζονται και ιδίως οι δυνάμεις που καταδεικνύουν τη δυνατότητα ενός άλλου δρόμου, ρήξης με το ευρώ και την ΕΕ. Η έλλειψη μιας τέτοιας πολιτικής εκπροσώπησης την τελευταία τετραετία φάνηκε, εξαπλώνοντας την απογοήτευση και αποδυναμώνοντας τους αγώνες.
Η Λαϊκή Ενότητα έχει επιμείνει στη δυνατότητα ενός άλλου δρόμου αξιοπρέπειας. Δεν εγκατέλειψε την ιδέα ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς μνημόνια, όχι σε κάποιον απροσδιόριστο ορίζοντα, αλλά κόπιασε για πρόγραμμα άμεσων ρήξεων που απαντάει σε υλικές ανάγκες και ερωτήματα του λαού στο σήμερα.
Η ΛΑΕ, με ειλικρίνεια, επέμενε και επιμένει στην αναγκαιότητα μιας συνολικής συσπείρωσης όλων των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς σε ένα μεγάλο μέτωπο αγώνα.
Αξίζει να στηριχθούν αυτές οι δυνάμεις. Να στηριχθεί η αριστερά αλλά και η εμπιστοσύνη στην ενότητα.
*Αναδημοσίευση από «ΤΑ ΝΕΑ» (24/5/2019)