του Γιάννη Δούκα

Τα μεγάλα προβλήματα του συνδικαλιστικού κινήματος στον ιδιωτικό τομέα είχαν να κάνουν με το ότι διαχρονικά άνθιζε ο εργοδοτικός, κυβερνητικόςκαι κομματικός συνδικαλισμός, υπήρχε τεράστια απόσταση μεταξύ ηγεσίας και βάσης και βέβαια η έλλειψη κύρους και αξιοπιστίας έπαιζε καθοριστικό ρόλο τόσο στη διαπραγματευτική δύναμη όσο και στο να μείνει η συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών έξω από τις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος.

Τα μνημονιακά χρόνια η κατάσταση χειροτέρεψε καθώς η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕλειτουργώντας τελείως έξω απ΄ αυτό που απαιτούσαν οι περιστάσεις έβαλε πλάτη ώστε να περάσουν οι μνημονιακές πολιτικές.

Σήμερα μετά εννιά χρόνια μνημόνιασε μεγάλους τομείς δραστηριότητας η ΓΣΕΕ έχει δεχθεί καθοριστικές ήττες. Το θεσμικό πλαίσιο των συλλογικών συμβάσεωνείναι προβληματικό και η συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών δεν καλύπτεται από κανενός είδους συλλογική σύμβαση, η ηλικία και τα χρόνια υπηρεσίας για συνταξιοδότηση αυξήθηκαν, οι συντάξεις μειώθηκαν, το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΚΑΣ) καταργήθηκε, το εργατικό δίκαιο δεν υπάρχει και έχει αντικατασταθεί από το δίκιο του εργοδότη και η ιδιωτικοποίηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας είναι στο ζενίθ.

Για την κατάσταση εκτός των ευθυνών των κυβερνήσεων τεράστιες είναι και οι ευθύνες της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ γιατί με πράξεις ή παραλείψεις έπαιξαν καθοριστικά αρνητικό ρόλο σε όλα τα παραπάνω.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι στη συζήτηση που διεξάγεται αυτή την περίοδο για τα κόκκινα δάνεια και την προστασία της πρώτης κατοικίας η ΓΣΕΕ απουσιάζει παντελώς, δεν υπάρχει.

Ότι αναφέρουμε είναι γνωστό σε όλη την κοινωνία όπως επίσης είναι γνωστό πως σε όλα τα συνέδρια της ΓΣΕΕ εδώ και δεκαετίες υπήρχαν νόθοι αντιπρόσωποι και οι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΠΑΜΕ με φαινομενική αντιπαράθεση αλλά σε αγαστή συνεργασία μοιραζόντουσαν τη νοθεία.

Το διαφορετικό στο τελευταίο διάστημα ήταν ότι οι δυνάμεις του ΚΚΕ χρησιμοποιώντας βία και τρομοκρατία απέτρεψαν την πραγματοποίηση συνεδρίων δευτεροβάθμιων οργανώσεων και στο τέλος και του συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Όσο για την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ αυτή φώναξε την αστυνομία να επιβάλλει την τάξη!!!

Αξίζει να αναρωτηθεί κανείς γιατί το ΚΚΕ προχώρησε σε τέτοιες απαράδεκτες πρακτικές στις οποίες στο κάτω κάτω της γραφής δεν μας έχει συνηθίσει.

Η επίσημη αιτιολόγηση είναι πως η νοθεία ξεχείλισε. Αν υποθέσουμε ότι αυτό αληθεύει δικαιολογείται άραγε η χρήση βίας και τρομοκρατίας;

Άποψή μου είναι πως η παρεμπόδιση της πραγματοποίησης των συνεδρίων έγινε αφ’ ενός για να  μη φανεί η μείωση ή στην καλύτερη περίπτωση η στασιμότητα των δυνάμεών του ΚΚΕ και αφ’ ετέρου γιατί θεωρεί ότι η πλειοψηφία της κοινής γνώμης (και μάλλον έτσι είναι) είπε καλά τους κάνανε. Πιστεύει δηλαδή ότι με τις επιλογές αυτές θα έχει κομματικά οφέλη

Σ’ αυτό το τελευταίο θα πρέπει να πούμε ότι τις πράξεις βίας και τους προπηλακισμούς τους εισέπραξαν κάποιοι άλλοι και όχι η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ.Την ίδια ώρα το κύρος και η αξιοπιστία του συνδικαλιστικού κινήματος δέχθηκε άλλο ένα βαρύ πλήγμα. Η αποκρουστική εικόνα και συμπεριφορά της ηγετικής ομάδας οδήγησε την κοινωνία στο «καλά τους κάνανε». Η εικόνα μετά τα γεγονότα είναι ακόμη χειρότερη από πριν και όχι μόνο για την ηγετική ομάδα  αλλά για το σύνολο του εργατικού κινήματος και οι υπαίτιοι των επεισοδίων πρέπει να γνωρίζουν ότι έχουν μπει κι’ αυτοί στο κάδρο.

Εδώ που έφτασαν τα πράγματα θα πρέπει όλες οι πλευρές να καταλάβουν ότι δεν πάει άλλο. Θα πρέπει επιτέλους να μπει το συλλογικό συμφέρον πάνω από το κομματικό και το παραταξιακό αν θέλουμε να έχουμε συνδικάτα αύριο. Θα πρέπει με τα κατάλληλα οργανωτικά μέτρα και τη χρήση της νέας τεχνολογίας να υπάρξει επιτέλους ηλεκτρονικό μητρώο και να εκλείψει η νοθεία. Τέλος απαιτείται αλλαγή πλεύσης ώστε να ξεκινήσει αργά και όσο το δυνατόν πιο σταθερά η αποκατάσταση του κύρους και της αξιοπιστίας του συνδικαλιστικού κινήματος που έχει πιάσει πάτο.