Η απά­ντη­ση της κυ­βέρ­νη­σης Μα­κρόν στις διεκ­δι­κή­σεις που προ­βάλ­λο­νται από τα κί­τρι­να γι­λέ­κα στους δρό­µους, ήταν και πα­ρα­µέ­νει πως οι πο­λι­τι­κές της δεν θα πα­ρεκ­κλί­νουν από το ακραίο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο δόγµα, εφό­σον, σύ­µφω­να µε την κυ­βέρ­νη­ση, «αυτό είναι το πρό­γρα­µµα που έχει εγκρί­νει ο λαός στις εκλο­γές». Η απά­ντη­ση αυτή, υπο­στη­ρι­ζό­µε­νη από την από­λυ­τη κυ­ριαρ­χία του Μα­κρόν στο Κοι­νο­βού­λιο, µπο­ρεί να φανεί «αψυ­χο­λό­γη­τη», καθώς το αρ­χι­κό πο­λι­τι­κό κε­φά­λαιο του δήθεν «προ­ο­δευ­τι­κού» Μα­κρόν φυ­λορ­ρο­εί σή­µε­ρα σαν δέ­ντρο στο βοριά. Στην πρα­γµα­τι­κό­τη­τα είναι η µόνη στάση που υπη­ρε­τεί πιστά τα συ­µφέ­ρο­ντα των Γάλ­λων κα­πι­τα­λι­στών, οι οποί­οι, µε την προ­στα­σία των ευ­ρω­παϊ­κών «θε­σµών», προ­σπα­θούν να πα­ρα­µεί­νουν µε­τα­ξύ των πρω­τα­γω­νι­στών του διε­θνούς κα­πι­τα­λι­στι­κού αντα­γω­νι­σµού µε ταυ­τό­χρο­νη δια­τή­ρη­ση των υπερ­κερ­δών τους.

Το φαι­νό­µε­νο του κι­νή­µα­τος των κί­τρι­νων γι­λέ­κων ανα­δει­κνύ­ει τη βα­θύ­τα­τη διά­στα­ση ανά­µε­σα σε µια «εκλε­γµέ­νη» κυ­βέρ­νη­ση και την πλειο­ψη­φία των λαϊ­κών στρω­µά­των, στα πλαί­σια µιας «αντι­προ­σω­πευ­τι­κής» αστι­κής δη­µο­κρα­τί­ας. Η από­κρυ­ψη της δο­µι­κής αντί­θε­σης κυ­βερ­νώ­ντων και λαού είναι ευ­κο­λό­τε­ρη στα πλαί­σια ενός πα­τερ­να­λι­στι­κού κρά­τους, που ανα­δια­νέ­µει µέρος των κερ­δών µε τη µορφή κοι­νω­νι­κών πα­ρο­χών. Στα πλαί­σια της κρί­σης του ση­µε­ρι­νού ευ­ρω­παϊ­κού νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κα­πι­τα­λι­σµού, το ψέµα του αστι­σµού έχει πιο κοντά πο­δά­ρια. Το επι­κοι­νω­νια­κό σφυ­ρο­κό­πη­µα από την κυ­ρί­αρ­χη τάξη και τους ελεγ­χό­µε­νους µη­χα­νι­σµούς της δεν έχει στόχο να πεί­σει την κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία, αλλά να σκε­πά­σει µε πα­ντα­χό­θεν θό­ρυ­βο οποια­δή­πο­τε από­πει­ρα µη συ­στη­µι­κής έκ­φρα­σης.

Ο «µε­γά­λος διά­λο­γος»

Στα πλαί­σια µιας τέ­τοιας λο­γι­κής εντάσ­σε­ται και ο «µε­γά­λος διά­λο­γος» που επι­νό­η­σε το επι­κοι­νω­νια­κό επι­τε­λείο του Μα­κρόν. Η πλαι­σί­ω­ση που έγινε από την κυ­βέρ­νη­ση, µε υπο­βο­λή ερω­τή­σε­ων που εµπε­ριεί­χαν ήδη τις απα­ντή­σεις, κα­τέ­στη­σε εκ των προ­τέ­ρων έωλη όλη τη δια­δι­κα­σία.

Ου­σια­στι­κός στό­χος του εγ­χει­ρή­µα­τος ήταν να δοθεί στον πρό­ε­δρο Μα­κρόν απε­ριό­ρι­στος τη­λε­ο­πτι­κός χρό­νος. Κε­ντρι­κός οµι­λη­τής σε δε­κά­δες συ­γκε­ντρώ­σεις µε στε­λέ­χη της το­πι­κής αυ­το­διοί­κη­σης, κατά πλειο­ψη­φία προ­σκεί­µε­να στις κυ­ρί­αρ­χες πο­λι­τι­κές, ο Μα­κρόν ορ­γά­νω­σε έναν ατέ­ρµο­να µο­νό­λο­γο µε πα­ρου­σία σε πολ­λές µι­κρές πό­λεις, οι οποί­ες µε­τα­τρέ­πο­νταν για διά­στη­µα µιας µέρας σε πο­λιορ­κη­µέ­να φρού­ρια. Εκ­πρό­σω­ποι του χώρου της αντι­πο­λί­τευ­σης στε­ρή­θη­καν τη δυ­να­τό­τη­τα έκ­φρα­σης. Η διορ­γά­νω­ση αυτής της εκ­στρα­τεί­ας µε έξοδα του κρά­τους σε πε­ρί­ο­δο που θε­ω­ρεί­ται νό­µι­µα προ­ε­κλο­γι­κή, εγεί­ρει προ­βλη­µα­τι­σµό για τον αδιά­βλη­το χα­ρα­κτή­ρα των ευ­ρω­ε­κλο­γών στη Γαλ­λία.

Η στρα­τη­γι­κή της κυ­βέρ­νη­σης Μα­κρόν στη­ρί­ζε­ται στην προσ­δο­κία κό­πω­σης και κά­µψης του κι­νή­µα­τος των κί­τρι­νων γι­λέ­κων µετά από την πο­λύ­µη­νη κι­νη­το­ποί­η­ση και την άγρια κα­τα­στο­λή. Κάµψη όµως δεν φαί­νε­ται να συ­µβαί­νει. Η φι­λο­λο­γία για τον αρι­θµό των δια­δη­λω­τών είναι ανού­σια, καθώς η συ­µµε­το­χή στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις και δια­δη­λώ­σεις γί­νε­ται εκ πε­ρι­τρο­πής και η υπο­στή­ρι­ξη από τον πλη­θυ­σµό πα­ρα­µέ­νει στα­θε­ρά σε επί­πε­δα του 60%. Πα­ράλ­λη­λα ο απο­λο­γι­σµός των θυ­µά­των της κρα­τι­κής βίας επι­βα­ρύ­νε­ται διαρ­κώς, µε ελα­φρά τραυ­µα­τί­ες χι­λιά­δες και βαριά τραυ­µα­τί­ες και ανά­πη­ρους δε­κά­δες, ενώ πολ­λές δε­κά­δες κί­τρι­να γι­λέ­κα εκτί­ουν ήδη πο­λύ­µη­νες ποι­νές φυ­λά­κι­σης, µετά από χι­λιά­δες δίκες στις οποί­ες δεν τη­ρή­θη­καν οι στοι­χειώ­δεις νό­µι­µες εγ­γυ­ή­σεις. Η κα­τα­στο­λή χτυ­πά­ει αδιά­κρι­τα ανώ­νυ­µους και επώ­νυ­µους αν­θρώ­πους κάθε ηλι­κί­ας και σω­µα­τι­κής κα­τά­στα­σης.

Αυ­το-ορ­γά­νω­ση

Ένα στοι­χείο που πρέ­πει να το­νι­στεί είναι οι προ­σπά­θειες να στη­θούν λαϊ­κές πρω­το­βά­θµιες και δευ­τε­ρο­βά­θµιες συ­νε­λεύ­σεις. Η λει­τουρ­γία τέ­τοιων σχη­µά­των απαι­τεί την τή­ρη­ση δια­δι­κα­σιών κυ­κλο­φο­ρί­ας του λόγου και συ­ντο­νι­σµού και µα­κρο­πρό­θε­σµη ψυ­χο­λο­γι­κή επέν­δυ­ση. Οι συ­νε­λεύ­σεις αυτές, όπου συ­γκρο­τού­νται, απο­φα­σί­ζουν για τις επό­µε­νες δρά­σεις και συ­ζη­τούν για την προ­τε­ραιό­τη­τα των αι­τη­µά­των. Κύρια αι­τή­µα­τα είναι η φο­ρο­λο­γι­κή δι­καιο­σύ­νη, η αύ­ξη­ση µι­σθών και συ­ντά­ξε­ων, τέλος το δη­µο­ψή­φι­σµα λαϊ­κής πρω­το­βου­λί­ας «επί πάσης ύλης», αί­τη­µα που ενο­χλεί όχι µόνο το πο­λι­τι­κό κα­τε­στη­µέ­νο, αλλά και κο­µµά­τι της «πα­ρα­δο­σια­κής» Αρι­στε­ράς.

Εκεί όπου τέ­τοιες συ­νε­λεύ­σεις δεν έχουν ακόµη στη­θεί, τα ζη­τή­µα­τα που απα­σχο­λούν τα κί­τρι­να γι­λέ­κα συ­ζη­τιού­νται πιο χα­λα­ρά και άτυπα στα µπλό­κα που λει­τουρ­γούν στα σταυ­ρο­δρό­µια. Είναι η πρώτη φορά µετά τον Μάη του 1968 που η γαλ­λι­κή κοι­νω­νία µπαί­νει σε τέ­τοια δια­δι­κα­σία µα­ζι­κής πο­λι­τι­κο­ποί­η­σης.

Βα­σι­κό επί­δι­κο της ση­µε­ρι­νής κα­τά­στα­σης στη Γαλ­λία είναι η συ­µµε­το­χή των συν­δι­κά­των στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις και ο συ­ντο­νι­σµός των κί­τρι­νων γι­λέ­κων µε µε­γά­λες απερ­γί­ες. Μέχρι στι­γµής αυτό έχει κα­τορ­θω­θεί σε πε­ριο­ρι­σµέ­νη µόνο κλί­µα­κα. Οι µε­γά­λες συν­δι­κα­λι­στι­κές συ­νο­µο­σπον­δί­ες κρά­τη­σαν από την αρχή επι­φυ­λα­κτι­κή, αν όχι εχθρι­κή στάση απέ­να­ντι στο κί­νη­µα, σε αντί­θε­ση µε πολλά από τα µέλη τους, άτοµα, συν­δι­κά­τα βάσης και οµο­σπον­δί­ες, που συ­µµε­τεί­χαν µε διά­φο­ρους τρό­πους στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις. Εµφα­νί­ζε­ται το πα­ρά­δο­ξο µιας πολύ µε­γά­λης συ­µµε­το­χής συν­δι­κα­λι­στών µε ση­µαί­ες, συν­θή­µα­τα και σύ­µβο­λα, χωρίς οι κε­ντρι­κές ηγε­σί­ες να έχουν δώσει εντο­λή. Εκ­πρό­σω­ποι του κι­νή­µα­τος των κί­τρι­νων γι­λέ­κων έχουν δώσει σύν­θη­µα για γε­νι­κή πο­λι­τι­κή απερ­γία διαρ­κεί­ας, εξαι­τί­ας όµως απου­σί­ας ορ­γα­νω­τι­κών δοµών µέσα στους τό­πους δου­λειάς, δεν υπήρ­ξε υλο­ποί­η­ση.

Το κά­λε­σµα από την CGT σε «ηµέρα δρά­σης» στις 5 Φλε­βά­ρη προ­κά­λε­σε συ­µµε­το­χή στα συ­νή­θη επί­πε­δα της ορ­γά­νω­σης και στις µε­γά­λες πό­λεις έγι­ναν µε­γά­λες δια­δη­λώ­σεις. Ο όρος «ηµέρα δρά­σης» ση­µαί­νει πως η κε­ντρι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή διοί­κη­ση κα­λύ­πτει προ­κα­τα­βο­λι­κά κι­νη­το­ποι­ή­σεις δια­φό­ρων µορ­φών, που διορ­γα­νώ­νουν οι το­πι­κές και κλα­δι­κές ορ­γα­νώ­σεις. Μια επό­µε­νη «ηµέρα δρά­σης» έχει προ­γρα­µµα­τι­στεί για τις 19 Μάρτη.

Το κλεί­σι­µο της «µε­γά­λης συ­ζή­τη­σης» (µε­γά­λης κο­ροϊ­δί­ας) του Μα­κρόν έχει εξαγ­γελ­θεί για την Πα­ρα­σκευή 15 Μάρτη. Στο µε­τα­ξύ, παρά τις αρ­χι­κές πα­ρα­χω­ρή­σεις, η κυ­βέρ­νη­ση Μα­κρόν έχει επα­νέλ­θει στο επι­θε­τι­κό της αντι­λαϊ­κό ρε­περ­τό­ριο και η χρη­µα­το­δό­τη­ση των µέ­τρων του Δε­κέ­µβρη θα γίνει µε νέους έµµε­σους φό­ρους, που ήδη έχουν επι­βλη­θεί. Ηγε­τι­κά στε­λέ­χη της Ανυ­πό­τα­κτης Γαλ­λί­ας διώ­κο­νται για «αντί­στα­ση κατά της αρχής» ή ξυ­λο­κο­πού­νται από την αστυ­νο­µία, ενώ ο Υπουρ­γός Εσω­τε­ρι­κών Castaner πε­ριο­δεύ­ει στα σχο­λεία για να δεί­ξει στους µα­θη­τές τη χρήση των αστυ­νο­µι­κών όπλων.

Συ­νέ­χεια

Τα κί­τρι­να γι­λέ­κα έχουν δώσει το επό­µε­νο ρα­ντε­βού τους το Σάβ­βα­το 16 Μάρτη. Οµά­δες από ολό­κλη­ρη τη χώρα σκο­πεύ­ουν να µε­τα­κι­νη­θούν προς την πρω­τεύ­ου­σα και, στο µέτρο που θα κα­τα­φέ­ρουν να προ­σπε­ρά­σουν τα µπλό­κα της αστυ­νο­µί­ας στους αυ­το­κι­νη­τό­δρο­µους και στις ει­σό­δους της πόλης, να κα­τα­κλύ­σουν την πρω­τεύ­ου­σα. Είναι σχε­δόν βέ­βαιο ότι θα δη­µιουρ­γη­θεί έντα­ση. Το αί­τη­µα πα­ραί­τη­σης του Μα­κρόν και της κυ­βέρ­νη­σής του πα­ρα­µέ­νει κε­ντρι­κό. Την Τρίτη 19 Μάρτη προ­βλέ­πε­ται και η κι­νη­το­ποί­η­ση των συν­δι­κά­των CGT, SUD και άλλων.

Το κί­νη­µα ανοί­γει έναν δρόµο αµφι­σβή­τη­σης της αστι­κής εξου­σί­ας στις λε­γό­µε­νες «αντι­προ­σω­πευ­τι­κές» δη­µο­κρα­τί­ες, που γί­νο­νται όλο και λι­γό­τε­ρο δη­µο­κρα­τι­κές στα πλαί­σια της κρί­σης του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κα­πι­τα­λι­σµού. Είναι ένας δρό­µος που έχουν προ­σπα­θή­σει να ανοί­ξουν τα τε­λευ­ταία χρό­νια πολλά κι­νή­µα­τα στον κόσµο και η προ­ο­πτι­κή του είναι η τε­λι­κή απο­νο­µι­µο­ποί­η­ση αυτής της εξου­σί­ας.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά