του Χρίστου Τουλιάτου
Εντός των επόμενων μηνών, θα ζήσουμε πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις με ήδη ορισμένες τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά και βουλευτικές εκλογές με την ημερομηνία των τελευταίων να παραμένει αδιευκρίνιστη. Θέλουμε να αντιμετωπίσουμε κάθε μάχη με την αυτοτέλειά της, αλλά και με ενιαίο κριτήριο την προσπάθεια ανάδειξης ενός ρεύματος στην ριζοσπαστική Αριστερά που κινείται ταυτόχρονα ριζοσπαστικά, ενωτικά και προγραμματικά με βάση τη μεταβατική λογική σύνδεσης των άμεσων τακτικών αιτημάτων με τη στρατηγική προοπτική μας. Στο πλαίσιο αυτό, θεωρούμε ότι κριτήριο πρέπει να είναι οι πολιτικοί – προγραμματικοί όροι, η φυσιογνωμία και οι συμμαχίες για την υλοποίηση της κίνησής μας. Επιδιώκουμε πολιτικά τη δημιουργία αριστερών ριζοσπαστικών πολιτικών και εκλογικών σχημάτων με σαφή αντιευρώ-αντιΕΕ τόνο και συμμαχίες που θα κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση. Μία κατεύθυνση απεύθυνσης στο κοινωνικό και πολιτικό δυναμικό των κινημάτων και της Αριστεράς, με ανάλογο τόνο, περιεχόμενο και φυσιογνωμία. Χωρίς «θολές» απευθύνσεις σε κάποιον γενικά «πατριωτικό» χώρο ή πολύ περισσότερο ανάλογες συμμαχίες, κάτι που εξυπηρετεί ένα άλλο πολιτικό σχέδιο από αυτό της αναγκαίας σύγχρονης μετωπικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, ένα σχέδιο που δεν μας αφορά.
Στις παρούσες συνθήκες, μίας ΕΕ που βρίσκεται σε σοβαρή πολιτική κρίση (βλ. γερμανικές και ιταλικές εκλογές, Brexit, άνοδος ακροδεξιάς, αντιμεταναστευτική πολιτική με αιχμή τις «χώρες του Bίζενγκραντ» κλπ.) είναι επιτακτική μια πρόταση για ένα ενωτικό αριστερό αντιευρώ – αντιΕΕ ψηφοδέλτιο στις ευρωεκλογές. Η ΕΕ είναι σε κρίση, οι ευρωεκλογές έχουν και χαρακτήρα συζήτησης γι’ αυτό, χρειαζόμαστε τις κριτικές αριστερές αντιΕΕ φωνές ως αντίπαλο και αντίβαρο στο δήθεν ευρωσκεπτικισμό της ακροδεξιάς. Μία τέτοια κίνηση θα συμβάλλει και στη ρυμούλκηση δυνάμεων προς τα αριστερά στις διεργασίες που γίνονται στην ευρωπαϊκή ριζοσπαστική αριστερά. Μία τέτοια προσπάθεια πρέπει να αναπτύξει επαφές με δυνάμεις που κινούνται προς τα αριστερά στην Ευρώπη, σε γραμμή «αριστερού ευρωσκεπτικισμού», έστω και πρωτόλεια, αποκτώντας ένα δυνητικό χώρο αναφοράς υπό προϋποθέσεις. Σε κάθε περίπτωση, ο τόνος πρέπει να είναι τόνος μάχης κόντρα στην ευρωπαϊκή ακροδεξιά που βρίσκεται σε ανοδική τροχιά και τον κοσμοπολίτικο νεοφιλελευθερισμό των δεξιών και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, με οριοθέτηση από την ευρωπαϊστική αριστερά που αδυνατεί να προβάλλει αντίπαλο δέος σε αυτή την κατάσταση. Απαιτείται να ληφθεί ενωτική πρωτοβουλία με αγωνιστές/τριες των κινημάτων, διανοούμενους/ες, κόσμο της αριστεράς, αλλά και με δέσμευση σε μία ριζοσπαστική κατεύθυνση. Με πλαίσιο ενάντια στα μνημόνια, τη λιτότητα και με σαφή τόνο ρήξης με το ευρώ και την ΕΕ. Με προσπάθεια σημαντικό βάρος της εκπροσώπησης να το πάρουν νεώτεροι/ες σύντροφοι/ισσες. Ένα τέτοιο ανοιχτό ενωτικό κάλεσμα πρέπει να υπάρξει έγκαιρα ως δημόσια πολιτική πρόταση. Η Λαϊκή Ενότητα, αλλά και όλες οι οργανώσεις και δυνάμεις της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής αριστεράς που επιμένουν ενωτικά και ριζοσπαστικά πρέπει να κινηθούν θετικά προς μία τέτοια κατεύθυνση λαμβάνοντας αντίστοιχες πρωτοβουλίες και επικοινωνώντας οριζόντια. Το ιδεατό ενδεχόμενο θα ήταν ένα πλατύ, ενωτικό ψηφοδέλτιο όλου του χώρου από τη ΛΑΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αγωνιστές/τριες και οργανώσεις που αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ το 2015 ή από το ΚΚΕ λόγω διαφωνιών με τη σεχταριστική στροφή του. Ξέρουμε ότι αυτό δυστυχώς φαντάζει απίθανο δεδομένων και των τοποθετήσεων χώρων όπως η σημερινή ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όμως η ανάγκη γι’ αυτό δείχνει ότι οι προσπάθειες πρέπει να εξαντληθούν και να προχωρήσουν με όσες δυνάμεις την αντιλαμβάνονται.