Για την πολιτική, οργανωτική, προγραμματική, κινηματική και εκλογική προετοιμασία και παρέμβαση της ΛΑ.Ε το επόμενο διάστημα.

 

1. Διεθνείς εξελίξεις

Ο κόσμος διανύει μια εξαιρετικά ασταθή περίοδο. Το κεφάλαιο και ιδιαίτερα οι πιο επιθετικές μερίδες του χρηματιστικού κεφαλαίου βγαίνουν ενισχυμένες μετά από μια περίοδο σκληρών επιθέσεων στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, πλην όμως αναπαράγονται σε διευρυμένο επίπεδο οι ενεργές αντιφάσεις του νεοφιλελευθέρου καπιταλισμού.

Στις ΗΠΑ η επιθετική πολιτική Τραμπ με τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και την μείωση των κοινωνικών δαπανών διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες, ενώ ταυτόχρονα η πολιτική των εμπορικών πολέμων κατά της ΕΕ, Καναδά, Μεξικού και κυρίως κατά της Κίνας με το σύνθημα «πρώτα η Αμερική» και των εισροών κεφαλαίων προς τις ΗΠΑ οικοδομεί μια συντηρητική έως ακροδεξιά συμμαχία, δίνοντας τον τόνο για μια ενίσχυση διεθνώς των ακροδεξιών, εθνικιστικών και ρατσιστικών δυνάμεων με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, την Ιταλία, τη Βραζιλία, αλλά και την βίαιη επιστροφή του νεοφιλελευθερισμού σε χώρες, που τα λαϊκά στρώματα είχαν συγκρουστεί μαζί του (π.χ. Αργεντινή).

Ταυτόχρονα με πρόσχημα τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας όλο και περισσότερες χώρες ακόμα και του αναπτυγμένου καπιταλισμού εθίζονται σε επιβολή καθεστώτων έκτακτης ανάγκης. Σε αυτή τη διεθνή μετατόπιση προς τα δεξιά παίζει ιδιαίτερο ρόλο η πλήρης παράδοση της καθεστωτικής Αριστεράς στο νεοφιλελευθερισμό, στο όνομα του «ρεαλισμού» και του «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση». Η κατεύθυνση αυτή βρίσκει αντίσταση σε μια σειρά κινήματα που αμφισβητούν (έστω με αντιφάσεις) όψεις του νεοφιλελευθερισμού και του άκρατου αυταρχισμού (Γαλλία, ΗΠΑ, Καταλονία κ.α.), αλλά και σε μια σειρά χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Μέσης Ανατολής, που αντιστέκονται με δυσκολίες, αλλά και με επιτυχίες, στα σχέδια του ιμπεριαλισμού.

Η απόφαση του Τραμπ  για  απόσυρση των ΗΠΑ από τη συμφωνία για τα πυρηνικά με τη Ρωσία και η επιθετική πολιτική των ΗΠΑ  στη Μέση Ανατολή δημιουργεί μεγάλους κινδύνους για την παγκόσμια ειρήνη.

Η επιθετική πολιτική των ΗΠΑ, μετά και τις ήττες της πολιτικής της στη Συρία και αλλού, οξύνει τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο του γεωπολιτικού τόξου Ανατολική Ευρώπη- Βαλκάνια- Ανατολική Μεσόγειος, εγγύς και Μέση Ανατολή, το οποίο αποτελεί την υπ’ αριθμόν ένα σεισμογενή πολιτικά και γεωπολιτικά ζώνη του πλανήτη αυτή την περίοδο, γεγονός που την εκθέτει σε μεγάλους κινδύνους και προκλήσεις.

Βασική μας προτεραιότητα αποτελεί ο αγώνας για την ειρήνη και εναντίον του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού. Θα αγωνιστούμε για να αποτραπεί οποιαδήποτε εμπλοκή, άμεση ή έμμεση, της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακολουθεί με υπερβάλλοντα ζήλο την πεπατημένη του ευρωατλαντισμού, αποδεχόμενη τη μετατροπή της Ελλάδας σε γεωστρατηγικό συμπλήρωμα του άξονα ΗΠΑ – Ισραήλ. Έχει επιδοθεί σ’ ένα κρεσέντο επίδειξης Αμερικανοδουλείας. Προσφέρει όλη την Ελλάδα στις ΗΠΑ για να στήσουν νέες στρατιωτικές βάσεις.

Σε μια περίοδο, που εντείνoνται ο εμπορικός και συναλλαγματικός «πόλεμος» από τις ΗΠΑ με ΕΕ-Ιαπωνία-Κίνα κλπ και οι αντιθέσεις στην καπιταλιστική Δύση, η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά μια νέα, ριζικά διαφορετική, πραγματικά πολυδιάστατη πολιτική διεθνών σχέσεων στον οικονομικό, πολιτικό, ενεργειακό και αμυντικό τομέα, με βάση τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου, του απαραβίαστου των συνόρων και της ισότιμης αμοιβαίας επωφελούς οικονομικής συνεργασίας.

Είμαστε αντίθετοι με τη ΝΑΤΟϊκή συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ. Αυτή προωθείται για να διευκολύνει τη FYROM να μπει στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και για την απομόνωση της Ρωσίας. Αυτή η συμφωνία δεν συμβάλλει στην ειρήνη, στη συνεργασία και τη σταθερότητα στα Βαλκάνια, γιατί η επέκταση του ΝΑΤΟ στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων, που αυτή εξυπηρετεί, είναι παράγοντας αστάθειας και ανασφάλειας για την Ελλάδα και για όλους τους γειτονικούς λαούς και χώρες. Η δικιά μας αντίθεση στη συμφωνία καμία σχέση δεν έχει ούτε με την (προσχηματική) αντίθεση των καθεστωτικών μνημονιακών δυνάμεων (είναι δεδομένο ότι η ελληνική αστική τάξη έχει αποδεχθεί πλήρως τη συμφωνία αυτή και αποσκοπεί σε νέα κερδοφόρα έξοδο στα Βαλκάνια υπό τα φτερά των ΗΠΑ), ούτε με την αντίθεση των ακροδεξιών δυνάμεων που κινούνται σε εθνικιστική κατεύθυνση.

Υποστηρίζουμε την οικοδόμηση σχέσεων καλής γειτονίας με όλα τα βαλκανικά κράτη και την επίλυση των όποιων εκκρεμών προβλημάτων στη βάση του σεβασμού των συνόρων, της καλής γειτονίας, της ισοτιμίας και της αντίθεσης με τους εθνικισμούς και τους αλυτρωτισμούς. Επιδιώκουμε τη σύναψη ενός βαλκανικού συμφώνου ειρήνης, συνεργασίας και συνανάπτυξης, έξω από ιμπεριαλιστικές επιδιαιτησίες.

Αγωνιζόμαστε για την μη επέκταση του ΝΑΤΟ, μιας πολεμικής μηχανής, που διαλύει κράτη, καταδυναστεύει λαούς και αποσταθεροποιεί την περιοχή μας, στα Βαλκάνια. Για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τον επιθετικό άξονα συνεργασίας της με Ισραήλ-Αίγυπτο υπό την αιγίδα των ΗΠΑ. Για την απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων από τη χώρα. Για έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ.

Απέναντι στην αναθεωρητική και αποσταθεροποιητική επιθετικότητα του καθεστώτος Ερντογάν επιδιώκουμε την επίλυση των όποιων προβλημάτων με την Τουρκία στη βάση του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του Δικαίου της Θάλασσας, με σεβασμό των διεθνών συνθηκών, όπως της συνθήκης της Λοζάννης, και των συνόρων, χωρίς ιμπεριαλιστική επιδιαιτησία, που οδηγεί στο «διαίρει και βασίλευε», και με υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας.

Αγωνιζόμαστε για λύση του Κυπριακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, για μια Κύπρο με ενιαία διεθνή προσωπικότητα, ανεξάρτητη, χωρίς ξένα στρατεύματα, βάσεις και εγγυήτριες δυνάμεις.

Η ΛΑΕ θα εντείνει τις προσπάθειές της για την αναγέννηση ενός πλατιού, μαζικού και ενωτικού, φιλειρηνικού – αντιιμπεριαλιστικού αντιπολεμικού κινήματος στη χώρα μας. Ο αγώνας μας αυτός συνδυάζεται με την προσπάθεια για την ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος και της λιτότητας. Αυτή η πολιτική είναι απαραίτητη και για να μπει φραγμός στον κίνδυνο της ακροδεξιάς και της φασιστικής απειλής.

 

2. Πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα

 

Η μνημονιακή πολιτική, που ακολουθήθηκε από όλες τις κυβερνήσεις, και με ιδιαίτερη ένταση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, είχε συγκεκριμένα αποτελέσματα στον κοινωνικό συσχετισμό των δυνάμεων. Εκτίναξε στα ύψη την κερδοφορία των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων χάρη αποκλειστικά και μόνο στη λιτότητα, την πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και την καθήλωση των μισθών. Κανένα άλλο οικονομικό μέγεθος δεν βελτιώνεται. Επίσης συνέβαλε στην ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του  κεφαλαίου, στη συρρίκνωση  των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της παραγωγικής βάσης της  χώρας.

Αντίθετα όλες οι συνέπειες της μνημονιακής πολιτικής παραμένουν ενεργές. Το δημόσιο χρέος έχει φτάσει στα 345 δισ., για την εξυπηρέτησή του ενεχυριάζεται το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και παγιώνεται η πολιτική της λιτότητας, της μείωσης των κοινωνικών δαπανών και της συμπίεσης της ιδιωτικής κατανάλωσης. Το ιδιωτικό χρέος έχει υπερβεί τα 240 δις (συνολικά μαζί με το δημόσιο ξεπερνούν το 300% του ΑΕΠ). Οι τράπεζες εξακολουθούν να αποτελούν μαύρη τρύπα.. Συνολικά ακολουθείται μια πολιτική βίαιης μεταφοράς κοινωνικού πλούτου από τα λαϊκά στρώματα προς το κεφάλαιο και τους ξένους δανειστές χωρίς διέξοδο και τέλος.

Οι «αναταράξεις» στο τραπεζικό σύστημα, που ορισμένοι αποδίδουν στις διεθνείς εξελίξεις, έχουν ως βασική αιτία τα αδιέξοδα της πολιτικής «εκκαθάρισης» των κόκκινων δανείων, η οποία εκτός από το κοινωνικό πρόβλημα που δημιουργεί (αρπαγή λαϊκών κατοικιών), εξαερώνει το ενεργητικό των τραπεζών, κάνοντας αναγκαία μια νέα 4^η «αιμοδοσία» κεφαλαίων (ανακεφαλαιοποίηση), την οποία η κυβέρνηση σχεδιάζει να φορτώσει στο δημόσιο και στον ελληνικό λαό, αφήνοντας τις τράπεζες στον έλεγχο των εγχώριων και ξένων τραπεζιτών.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προκειμένου να αποκρύψει ότι το μνημονιακό καθεστώς της χρεοκρατίας, της λιτότητας και της ασφυκτικής επιτροπείας συνεχίζεται – και θα συνεχίζεται- για πολλά χρόνια, προσπαθεί να παρουσιάσει ένα νέο πολιτικό αφήγημα ότι έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, ότι έρχονται καλλίτερες μέρες με ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη. Επίσης, ότι υπάρχει αντιπαράθεση δυνάμεων προόδου (ΣΥΡΙΖΑ) και συντήρησης (ΝΔ), ότι η κυβέρνηση είναι δύναμη εξυγίανσης από τα σκάνδαλα και ότι, εάν δεν στηριχτεί, θα επανέλθει η ΝΔ και ο Μητσοτάκης, που σύρονται από την εκδικητική ακροδεξιά τους πτέρυγα κλπ.

Παρότι Τσίπρας και Μητσοτάκης συμπλέουν στην πολιτική ενίσχυσης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την διελκυστίνδα του ποιος θα προτείνει μεγαλύτερη μείωση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων, κεντρικός πολιτικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αναπαράγει το δίλημμα Δεξιά – αντιδεξιά και να το προσωποποιήσει στο δίλημμα Τσίπρας ή Μητσοτάκης. Να πιέσει το ΠΑΣΟΚ αναδεικνύοντας ότι γέρνει προς συνεργασία με τη ΝΔ, την ίδια ώρα που ο Τσίπρας αναπτύσσει σχέσεις με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Επίσης η δημιουργία εικόνας ότι οι προτάσεις της ΛΑΕ και του ευρύτερου αριστερού και αντιμνημονιακού χώρου είναι περιθωριακές, μη ρεαλιστικές και ανεφάρμοστες. Ότι τελικά δεν υπάρχει φερέγγυα και βιώσιμη εναλλακτική πρόταση.

Το πολιτικό παραμύθι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για έξοδο από τα μνημόνια δεν είναι πειστικό. Οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5 % (7 δισ. ευρώ) ετησίως μέχρι το 2022 και 2,2% (4 δισ. ευρώ) ετησίως μέχρι το 2060, για μειώσεις συντάξεων και αφορολόγητου, για ένταση των πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας και περιουσίας και για ολοκληρωτικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας είναι προαποφασισμένες και ψηφισμένες. Επίσης, θα υπάρχει ενισχυμένη επιτροπεία και ασφυκτικός έλεγχος των δανειστών για την πιστή τήρηση των συμφωνηθέντων αντιλαϊκών μέτρων. Όλο το μνημονιακό νομικό καθεστώς, που επιβλήθηκε τα τελευταία 8 χρόνια, θα συνεχίσει να εφαρμόζεται. Το δημόσιο χρέος δεν διαγράφηκε ούτε κατά ένα ευρώ.

Το σχέδιο κρατικού προϋπολογισμού 2019 κινείται στη λογική των προηγούμενων μνημονιακών προϋπολογισμών και εφαρμόζει πιστά τις «μεταμνημονιακές» δεσμεύσεις του νέου άτυπου μνημονίου 2019-2022, που συμφώνησε η κυβέρνηση με τους δανειστές.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση, για να εξωραΐσει τη σκληρή «μεταμνημονιακή» πραγματικότητα, εξήγγειλε ότι θα δοθούν από το υπερπλεόνασμα του 2018 περιορισμένες προεκλογικές παροχές και, επίσης, από την ίδια πηγή των επόμενων ετών μετεκλογικές παροχές, που θα εκτείνονται μέχρι το 2022, ουσιαστικά, όμως, κάλπικων και ανέξοδων, αφού το πιθανότερο είναι να μην είναι κυβέρνηση μέχρι τότε. Δηλαδή η κυβέρνηση, που πήρε και θα συνεχίσει να παίρνει από το λαό με εξοντωτική φορολογία, μειώσεις κοινωνικών δαπανών συντάξεων και μισθών 10, θα του επιστρέψει 1 από αυτά, για να τους ξαναψηφίσει, ώστε μετά να του ξαναπάρουν με τις ίδιες πολιτικές άλλα 10.

Η τροπολογία, που η κυβέρνηση ψήφισε για τον κατώτατο μισθό, διατηρεί και εφαρμόζει στο ακέραιο τον μνημονιακό νόμο Βρούτση (ν. 4172/2013). Απλά, επιταχύνει την εφαρμογή του, ώστε η απόφαση της Υπουργού Εργασίας για κάποια πολύ μικρή αύξηση να αξιοποιηθεί για προεκλογική χρήση. Με αυτό το νόμο, που ψηφίστηκε το 2013 επί κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, καταργήθηκε η συλλογική διαπραγμάτευση και η Υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για τον κατώτατο μισθό από τους εργατικούς και εργοδοτικούς φορείς και θεσπίστηκε ο καθορισμός του με απόφαση του/της εκάστοτε Υπουργού Εργασίας, ο οποίος/α, με βάση τους οικονομικούς δείκτες της χώρας θα μπορεί να αποφασίζει ακόμα και μειώσεις.

Η κυβέρνησή ισχυρίζεται ότι επανέφερε τον καταργημένο από τα μνημόνια θεσμό της επέκτασης των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Οι προϋποθέσεις, όμως, που τίθενται είναι απαγορευτικές για την επέκτασή τους σε όλους τους κλάδους.

Επίσης, δεν επανέρχονται αυτά που ίσχυαν για τις συλλογικές συμβάσεις πριν τα μνημόνια, ώστε μετά τη λήξη ή την καταγγελία τους οι όροι τους και κυρίως όλα τα επιδόματα που προβλέπουν – και όχι μόνο 4 από αυτά – να συνεχίζουν να ισχύουν για τους μισθωτούς που αφορούν ή για το ξεπάγωμα της χορήγησης περισσότερων από τρεις τριετίες ή για τη μετενέργειά τους. Το ασφυχτικό κυβερνητικό πλαίσιο, που έχει επιβληθεί στη λειτουργία του ΟΜΕΔ (υποβάθμισή του, μονομερής προσανατολισμός του σε στενά οικονομικά κριτήρια κ.λπ.), συνεχίζει να υφίσταται.

Η κυβέρνηση φορτώνει την κατάργηση του υποκατώτου μισθού των νέων εργαζομένων κάτω από 25 χρονών, εάν τελικά την πραγματοποιήσει, στους φορολογούμενους μέσω της πλήρους επιδότησης από το κράτος των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών στις επιχειρήσεις που τους προσλαμβάνουν.

Η κυβέρνηση, παρά τις εξαγγελίες για τις συλλογικές συμβάσεις και τον κατώτατο μισθό, ουσιαστικά διατηρεί άθικτο το αντεργατικό μνημονιακό καθεστώς, που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια από τις κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και η ίδια ενίσχυσε με την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την κατάργηση της Κυριακής – Αργίας και την αυστηροποίηση των προϋποθέσεων για την κήρυξη της απεργίας.

Επίσης η κυβέρνηση συνεχίζει ορισμένα προγράμματα προσωρινής απασχόλησης, που δεν αντιμετωπίζουν την ανεργία, απλά την ανακυκλώνουν και αναπαράγουν και ενισχύουν την πολιτική ομηρεία των ανέργων και τους πελατειακούς ψηφοθηρικούς μηχανισμούς.

Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τη μείωση της ανεργίας αποκρύβοντας ότι αυτή δεν οφείλεται στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας πλήρους και σταθερής απασχόλησης, αλλά αφενός στο γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες – κυρίως νέοι/ες – μετανάστευσαν στο εξωτερικό για αναζήτηση εργασίας και αφετέρου στην ιλιγγιώδη αύξηση της μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας. Έξη στις δέκα νέες προσλήψεις είναι με τέτοιες μορφές εργασίας και με μισθούς 200 έως 400 ευρώ το μήνα.

Η κυβέρνηση, επίσης, ξεκινά τη διαδικασία Συνταγματικής Αναθεώρησης. Με δεδομένο, όμως, ότι και η ίδια και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έκαναν όλα αυτά τα χρόνια κουρελόχαρτο το Σύνταγμα για να περάσουν τις αντιλαϊκές μνημονιακές πολιτικές τους, αυτό που θα προωθήσει είναι η συνταγματοποίηση και κατά συνέπεια η παγίωση των νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών.

Από την άλλη πλευρά η Νέα Δημοκρατία υπόσχεται λιγότερους φόρους και εισφορές κυρίως σε μεγάλες επιχειρήσεις και πλούτο σε συνδυασμό με ένα μικρότερο, δήθεν πιο αποτελεσματικό κράτος,. Μείωση δημοσίων δαπανών, που όμως έχουν τόσο πολύ περικοπεί τα μνημονιακά χρόνια, που δεν γίνεται να πάνε παρακάτω χωρίς την πλήρη κατάρρευση τους. Περισσότερες επενδύσεις και δουλειές στον ιδιωτικό τομέα με ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς του με διατήρηση χαμηλών μισθών και κατεδαφισμένων εργασιακών σχέσεων. Ενίσχυση Ασφάλειας και τάξης, με ένταση του αυταρχισμού.

Η πολιτική αυτή κινείται στα πλαίσια της πιστής συνέχισης του μνημονιακού καθεστώτος για λόγους ιδεολογικούς και πολιτικούς, αλλά και με επίκληση της δήθεν συνέχειας του κράτους. Ιδιαίτερα η πρότασή της ΝΔ για εφαρμογή του ασφαλιστικού μοντέλου του δικτάτορα Πινοτσέτ στη Χιλή είναι σφαγιαστική για τις συντάξεις.

Η ΝΔ προσπαθεί να αξιοποιήσει τη μνημονιακή μετάλλαξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ως πολιτικό «πλυντήριο» για το αντεργατικό και αντιλαϊκό μνημονιακό παρελθόν της. Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να το πετύχει, γιατί ο νεοφιλελευθερισμός διαπερνάει σαν κόκκινη κλωστή όλο το πρόγραμμά της. Με αυτά που λέει και αυτά που κάνει είναι ουσιαστικά ο καλλίτερος σύμμαχος και  το δεξιό πολιτικό δεκανίκι της μεταλλαγμένης μνημονιακά κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Οι όποιες προεκλογικού τύπου εξαγγελίες των Τσίπρα – Μητσοτάκη, εφόσον αυτοί δεν αμφισβητούν τις δεσμεύσεις και την σκληρή επιτροπεία της «μεταμνημονιακής» περιόδου και δεν μπορούν και δεν θέλουν να προχωρήσουν σε μονομερείς ενέργειες, αλλά επιμένουν στην πειθαρχία στους πιστωτές, συνιστούν προσπάθεια κοροϊδίας του λαού.

Πέραν αυτών, οι περισσότερες από τις προεκλογικές εξαγγελίες τους αποτελούν δώρα σε ιδιωτικά πελατειακά συμφέροντα και στο μεγάλο εγχώριο και πολυεθνικό κεφάλαιο (μειώσεις φόρων, αυξημένη επιδότηση εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών κλπ), σε μια περίοδο, μάλιστα, που, παρά την συνεχιζόμενη κρίση, τα κέρδη τους εκτοξεύονται στα ύψη.

Υπάρχει, όμως, σύγκλιση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και σε άλλες ουσιώδεις πλευρές της οικονομικής τους πολιτικής. Πρόκειται για όλο το πλέγμα προνομίων και ασυδοσίας της ολιγαρχίας (ευνοϊκές ρυθμίσεις σε τράπεζες και μεγαλο-επιχειρηματίες, λαθρεμπόριο καυσίμων, λίστες Λαγκάρντ και Μπόγαρντς, off-shore εταιρίες κλπ), το ευρύτερο πλαίσιο μνημονιακών νόμων και ρυθμίσεων, τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών και περιουσιών, τις  αποκοπές ηλεκτρικού ρεύματος και νερού σε χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την αυξανόμενη ανισοκατανομή εισοδήματος, την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, κλπ.

Στην πράξη, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, παρά τις ιδεολογικές διαφορές σε επίπεδο «διακηρύξεων», στο πεδίο της οικονομικής πολιτικής, δεσμεύονται να εφαρμόσουν το ίδιο πλαίσιο, το οποίο στηρίζεται στα νεοφιλελεύθερα δόγματα και δεσμεύσεις προς την τρόικα, στο όνομα της «πάση θυσία» παραμονής στην ευρωζώνη. Το σενάριο της «σκληρής διαπραγμάτευσης», που ο Α. Τσίπρας προβάλλει υποκριτικά για τις συντάξεις και ο Κ. Μητσοτάκης «φαντασιώνεται», αποτελεί μέρος της προσπάθειας χειραγώγησης του λαού, με τη συνεργασία των συστημικών media.

Βρισκόμαστε σε μία περίοδο, που ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιεί την εφαρμογή των μνημονίων και της λιτότητας, για να προβάλλει ως η πλέον αξιόπιστη πολιτική λύση για την εγχώρια αστική τάξη και τους δανειστές. Ταυτόχρονα, με τις επιλογές του στην εξωτερική πολιτική επιχειρεί να δείξει ότι αποτελεί τον πλέον πειθήνιο και αξιόπιστο συνομιλητή των αμερικανονατοϊκών κέντρων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εντάσσει αυτές τις κινήσεις του σε μία ευρύτερη προσπάθειά του μετά τον Ιούλη του 2015 να επανανοηματοδοτήσει το δίπολο «αριστερά»-«δεξιά» αποφορτίζοντάς το όσο γίνεται από οποιαδήποτε σχέση με τα ζητήματα των μνημονίων, της λιτότητας, της ρήξης με τους δανειστές και το ευρωσύστημα. Όπου «αριστερά» θα είναι πλέον μια σοσιαλφιλελεύθερη διαχείριση, που καταργεί το «κοινωνικό κράτος» διατηρώντας μόνο ελάχιστες εγγυήσεις επιβίωσης σε ακραίες μορφές φτώχειας για να μην υπάρχει εξαθλίωση και δίνει έμφαση σε κάποια τυπικά αστικά ατομικά δικαιώματα έναντι των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Και δεξιά θα είναι ένα μείγμα ακραίου νεοφιλελευθερισμού και σκληρού νεοσυντηρητισμού με εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Και τελικά το κοινωνικό-ταξικό ζήτημα, η μνημονιακή επιτροπεία και η ανάγκη ρήξης με τις αστικές πολιτικές και τις διεθνείς ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και ολοκληρώσεις, στις οποίες συμμετέχει η Ελλάδα, θα παραμένουν στο απυρόβλητο θεωρούμενα ως αναμφισβήτητα στοιχεία του αποδεκτού πλαισίου πολιτικής.

Ως ΛΑΕ οριοθετούμαστε από αυτό το δίπολο της αστικής πολιτικής, που αναπτύσσεται τόσο εγχώρια όσο και διεθνώς. Όσες δυνάμεις, ακόμα και του πρόσφατου αντιμνημονιακού κινήματος, δεν το κάνουν αυτό, θα βρεθούν να παλεύουν κάτω από ξένες σημαίες αστικών ρευμάτων και επιλογών σε καιρούς που προβάλλει ως επιτακτικό καθήκον να σηκωθεί ξανά η σημαία της αριστεράς των αντιιμπεριαλιστικών και αντικαπιταλιστικών ρήξεων και του κοινωνικού μετασχηματισμού.

Κατά συνέπεια η συστηματική καλλιέργεια του «διλήμματος» της επιλογής, μεταξύ «Τσίπρα και Μητσοτάκη», μεταξύ «δεξιάς και αντιδεξιάς», μεταξύ «προόδου και συντήρησης» ή με όποιες άλλες εκδοχές εμφανίζεται, έχει στόχο τον πολιτικό και εκλογικό εγκλωβισμό των λαϊκών στρωμάτων, σε πολιτικές Λιτότητας και Επιτροπείας. Τον ίδιο στόχο εξυπηρετούν και εκείνες οι δυνάμεις (ΚΙΝΑΛ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων, Χ.Α. κλπ), που, ενώ βγάζουν αντιπολιτευτικές «κορώνες», ευθύνονται για την εφαρμογή ή στήριξη μνημονιακών μέτρων και αποτελούν εφεδρείες του συστήματος.

Τώρα που αναδεικνύεται πλήρως ότι η μνημονιακή πολιτική και η κρίση δεν «μας έπληξαν όλους», αλλά κάποιοι κέρδισαν και εξακολουθούν να κερδίζουν ασύστολα, χωρίς να υπάρχει κανένα φως στο βάθος του τούνελ για την μεγάλη πλειοψηφία του λαού, υπάρχει απόλυτη ανάγκη τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας να βγουν στην αντεπίθεση και να διεκδικήσουν ανυποχώρητα να πάρουν πίσω όσα τους λεηλάτησαν. Αντίστοιχα οι μαχόμενες και ανυπότακτες αριστερές και αντιμνημονιακές δυνάμεις πρέπει να συνεργαστούν ενιαιομετωπικά, για να βοηθήσουν στο ξεδίπλωμα των κοινωνικών αγώνων που απαιτούνται.

 

Για όλους αυτούς τους λόγους προτεραιότητές μας το επόμενο χρονικό διάστημα είναι η προβολή της εναλλακτικής πρότασής μας, που έχει ως αφετηρία την κατάργηση της λιτότητας και όλου του μνημονιακού καθεστώτος, την ανάκτηση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, τη διαγραφή του δημόσιου και τη σεισάχθεια στο ιδιωτικό χρέος και την εφαρμογή ενός φιλολαϊκού προγράμματος εξόδου από την κρίση με ορίζοντα το σοσιαλισμό, με πλατιά πολιτική εξόρμηση στο λαό. Επίσης, η ενίσχυση των πρωτοβουλιών μας για πολιτικές και εκλογικές συνεργασίες και η ένταση της κινηματικής δράσης μας στους εργατικούς, λαϊκούς και νεολαιίστικους αγώνες.

 

 

3. Κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα της περιόδου.

 

Εργασιακά – ανεργία

Το σ.κ. δεν πρέπει να παγιδευτεί στις προεκλογικές εξαγγελίες ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Πρέπει να κινητοποιήσει τους εργαζόμενους, ώστε να διεκδικήσουν την κατάργηση των αντεργατικών  και αντιασφαλιστικών νόμων, που παραμένουν σε ισχύ, και την αποκατάσταση δικαιωμάτων τους και συγκεκριμένα για:

• Αποκατάσταση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ το μήνα και κατάργηση του υποκατώτατου μισθού για τους νέους. Επαναφορά της ΕΓΣΣΕ, ώστε ο κατώτατος μισθός να καθορίζεται με συλλογικές διαπραγματεύσεις και όχι με αποφάσεις του Υπουργού Εργασίας,
• Πλήρη αποκατάσταση του απεργιακού δικαιώματος.
• Επαναφορά της Κυριακής – αργίας και τήρηση του οχταώρου.
• Επαναφορά όλου του προμνημονιακού θεσμικού πλαισίου για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και συλλογικές συμβάσεις εργασίας και επέκταση του δικαιώματος υπογραφής Σ.Σ.Ε. σε επίπεδο επιχειρηματικών ομίλων.
• Ενίσχυση των δημόσιων μηχανισμών ελέγχου της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας και ταχείας απονομής δικαιοσύνης στις εργατικές διαφορές (Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας κλπ).
• Προστασία από απολύσεις, οικονομική και κοινωνική στήριξη των ανέργων, δημιουργία νέων θέσεων πλήρους και σταθερής εργασίας.
• Κατάργηση των ελαστικών και επισφαλών μορφών εργασίας και πρώτα απ’ όλα της ενοικίασης εργαζομένων και της εκ περιτροπής εργασίας. Μετατροπή των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, σε αορίστου χρόνου. Εναντίωση στα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» του ΟΑΕΔ, που παραβιάζουν τα εργατικά δικαιώματα και τις σσε και ανακυκλώνουν την ανεργία. Ενίσχυση της πλήρους και σταθερής απασχόλησης.

Απαιτείται, ενεργοποίηση όλων των δυνάμεων μας, που δρουν στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, για την ενοποίηση της δράσης τους και την ανασυγκρότησή του σε ενωτική, ταξική, αγωνιστική κατεύθυνση.

Απαιτούνται πρωτοβουλίες παρέμβασης στο επίπεδο των πρωτοβάθμιων σωματείων, Ε.Κ. και ομοσπονδιών, συντονισμού των υπαρκτών αγωνιστικών δυνάμεων στη βάση των προβλημάτων των εργαζομένων, πρωτοβουλίες ανοίγματος μετώπων στον ιδιωτικό τομέα με έμφαση στην νεολαιίστικη απεύθυνση. Στήριξη των εργατικών αγώνων, που αναπτύσσονται σε τοπικό, επιχειρησιακό και κλαδικό επίπεδο.

Η ΛΑΕ θα συμβάλλει σε χώρους εργασίας και γειτονιές στη μάχη για προσλήψεις για μόνιμη και σταθερή δουλειά των συμβασιούχων, των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, των επικουρικών γιατρών και εργαζομένων με άλλες μορφές ελαστικής απασχόλησης.

Είναι απαραίτητο τα «εργασιακά» να γίνουν αντικείμενο συζήτησης και σχεδιασμού των Πολιτικών Επιτροπών και να διερευνηθούν τα σημεία, όπου η τοπική δράση μας θα συνδέεται με το εργατικό σ.κ.

 

Κοινωνική ασφάλιση

 

Οι ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και η ΝΔ – ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) αντιπαρατίθενται πάνω στα ερείπια των συντάξεων, που προκάλεσαν οι κυβερνήσεις τους με 26 μειώσεις τους στα χρόνια των μνημονίων, οδηγώντας τα εισοδήματα των συνταξιούχων από συντάξεις σε μειώσεις μέχρι και 50%

Η κυβέρνηση, εν όψει των εκλογών, «πήρε» από τους δανειστές, όχι την κατάργηση των μειώσεων των συντάξεων από 1-1-2019, που ή ίδια προσυμφώνησε μαζί τους και ψήφισε τρεις φορές, αλλά μόνο την αναστολή για ένα χρόνο ενός μέρους αυτών των μειώσεων και μόνο για τους παλιούς συνταξιούχους.

Η κυβέρνηση θα προχωρήσει έτσι κι αλλιώς το 2019 στις άλλες μειώσεις, όπως στη συρρίκνωση μέχρι οριστικής κατάργησης του ΕΚΑΣ και στην κατάργηση των οικογενειακών επιδομάτων, ενώ οι νέοι συνταξιούχοι μετά το νόμο Κατρούγκαλου φεύγουν με μειωμένες συντάξεις μέχρι και 30%. Οι συντάξεις χηρείας έχουν εξαερωθεί.

Οι συνταξιούχοι δεν πρέπει να επαφίενται στην προσωρινή αναστολή της μείωσης των συντάξεων, που βέβαια ούτε αυτή λύνει το πρόβλημα, επειδή αυτές οι μειώσεις θα γίνουν μετά το πέρας της αναστολής και προφανώς μετά τις εκλογές. Επίσης, η όποια προσωρινή αναστολή θα συνοδευτεί με περικοπές κοινωνικών πολιτικών και με μείωση δημοσίων δαπανών για υγεία και παιδεία.

Ούτε να πιστεύουν στα φτηνά κόλπα της ΝΔ, που εξαγγέλλει ότι θα καταργήσει το νόμο Κατρούγκαλου, για να κάνει, όμως, τις ίδιες μειώσεις συντάξεων με άλλο τρόπο, με την εφαρμογή του κεφαλιοποιητικού συστήματος Πινοσέτ στη Χιλή, που οδήγησε στη μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης των συντάξεων από το 70% των μισθών στο 35%.

Πρόκειται για ένα καλοστημένο σχέδιο εμπαιγμού και εξαπάτησης των συνταξιούχων από την κυβέρνηση και τη ΝΔ με στόχο την υφαρπαγή των ψήφων τους.

Ο μόνος τρόπος για να μην ισχύσουν οριστικά και αμετάκλητα οι προαποφασισμένες μειώσεις συντάξεων των παλαιών συνταξιούχων από 1-1-2019 και μετά, αλλά και οι τρέχουσες μειώσεις συντάξεων των νέων συνταξιούχων, είναι η ακύρωση των σχετικών άρθρων των τριών νόμων που τις προβλέπουν. Συγκεκριμένα των νόμων 4387/2016 (Κατρούγκαλου), 4472/2017 (Αχτσιόγλου) και 4549/2018, με τον οποίο εγκρίθηκε το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής πολιτικής 2019 – 2022.

Οι συνταξιούχοι δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στην πολιτική παγίδα, να έχουν να επιλέξουν στις ερχόμενες εκλογές, ποιος εκ των ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ θα τους μειώσει μετεκλογικά τις συντάξεις ή να περιμένουν παθητικοί την απόφαση, που θα πάρει τελικά για τις συντάξεις τους η Μέρκελ.

Οι συνταξιούχοι, πρέπει να ενωθούν και να ξεσηκωθούν για την ακύρωση των νέων μειώσεων στις συντάξεις τους, για την αποκατάσταση των λεηλατημένων από τα μνημόνια συντάξεών τους, αλλά και για την ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος και όλου του πολιτικού κατεστημένου που τις ψηφίζει, τις προωθεί και τις στηρίζει.

Η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, αγωνίζεται για να σταματήσουν οριστικά και αμετάκλητα οι μειώσεις συντάξεων και για τους παλιούς και για τους νέους συνταξιούχους. Για να γίνει σταδιακή αποκατάσταση των μνημονιακών απωλειών στις συντάξεις, ξεκινώντας από τους χαμηλοσυνταξιούχους. Για την εφαρμογή με πολιτική απόφαση για όλους τους συνταξιούχους των δικαστικών αποφάσεων, που κρίνουν παράνομες τις μνημονιακές μειώσεις των συντάξεων και την κατάργηση της 13^ης και 14^ης σύνταξης. Για την επιστροφή των παράνομα παρακρατηθέντων από τους συνταξιούχους.

Επιπλέον, για την επαναφορά του δημόσιου – καθολικού – αναδιανεμητικού, αλληλέγγυου χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης και την ανακεφαλαιοποίησή της με δημόσιους πόρους, για την αποκατάσταση της διαχρονικής λεηλασίας των αποθεματικών της από τις τράπεζες, τις κυβερνήσεις και την άρχουσα τάξη της χώρας μας.

Στηρίζουμε την ενότητα και τον συντονισμό όλων των συνταξιουχικών οργανώσεων, και τις πανσυνταξιουχικές ή κλαδικές κινητοποιήσεις τους.

 

Ιδιωτικοποιήσεις

 

Προτεραιότητα δίνουμε στην διοργάνωση πολιτικών και κοινωνικών αντιστάσεων στις ιδιωτικοποιήσεις – ιδιαίτερα της ΔΕΗ, του νερού – και των ΟΑΣΑ και ΟΑΣΘ και στον αγώνα για την υπεράσπιση των δημοσίων κοινωνικών αγαθών.

Παράλληλα, ξεπουλιούνται ο δημόσιος πλούτος, τα ακίνητα του δημοσίου και οι ελεύθεροι χώροι. Τo παράδειγμα των 10.119 ακινήτων του δημοσίου, που μεταβιβάστηκαν για ξεπούλημα στο «Υπερταμείο» – μη εξαιρουμένων αρχαιολογικών χώρων, μουσείων και νοσοκομείων – είναι χαρακτηριστικό  της σημασίας, που έχει για μας αυτό το μέτωπο πάλης.

Επιδίωξή μας είναι ο αγώνας αυτός να μην περιοριστεί μόνο στα πλαίσια των εργαζομένων στους δημόσιους χώρους, που ιδιωτικοποιούνται, αλλά να αγκαλιάσει και τις τοπικές κοινωνίες. Επίσης, να συμπεριλάβει όσον το δυνατόν περισσότερες κοινωνικές και εργατικές συλλογικότητες, που εκπροσωπούν ευρύτερα εργατικά, νεολαιΐστικα και λαϊκά στρώματα, καθώς και άλλες αριστερές και αντιμνημονιακές δυνάμεις.

Η ΛΑΕ εργάζεται για τον συντονισμό αυτών των αντιστάσεων και τη μετωπική συνένωσή τους σε κοινωνικό αλλά και πολιτικό επίπεδο.

Αγωνιζόμαστε για το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων, την ανάκτηση από το δημόσιο των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων στρατηγικής ή κοινωνικής σημασίας και την ανασυγκρότηση τους, για να συμβάλλουν αποτελεσματικά στον παραγωγικό μετασχηματισμό.

Θεωρούμε πρωτοφανή ενέργεια την υποθήκευση από την κυβέρνηση της ιστορικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς στο Υπερταμείο. Αγωνιζόμαστε για να αποσυρθεί όλη η λίστα των ακινήτων του δημοσίου, που μεταφέρθηκε για ξεπούλημα στο υπερταμείο και συνδέουμε αυτόν το αγώνα μας με τη θέση μας για το δημόσιο χρέος, το οποίο εάν δεν διαγραφεί, είτε η κοινωνία θα εξοντώνεται είτε θα υποθηκεύεται όλη η χώρα.

 

Αγώνας ενάντια στον αυταρχισμό για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών.

 

Όλες οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των αγροτών βρίσκουν μπροστά τους τα ΜΑΤ. Τα ειδικά αστυνομικά σώματα (ΥΜΕΤ, ΕΚΑΜ, ειδικοί φρουροί κλπ) ζουν και βασιλεύουν αποτελώντας προνομιακούς χώρους ανάπτυξης της Χ.Α. Η ατιμωρησία ενάντια στην αστυνομική βία καλά κρατεί. Στους χώρους δουλειάς έχει καταργηθεί κάθε έννοια ελευθερίας και έχει εγκαθιδρυθεί ο αυταρχισμός, η εργοδοτική αυθαρεσία και η τρομοκρατία.

Όταν μάλιστα ένα κίνημα λαμβάνει συγκρουσιακά χαρακτηριστικά, στήνεται κυριολεκτικά βιομηχανία δικαστικών διώξεων, όπως αυτή που οργανώνουν κυβέρνηση και τράπεζες με τις υποδείξεις των δανειστών της χώρας σε βάρος αγωνιστών, που μάχονται στη πρώτη γραμμή ενάντια στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και λαϊκής περιουσίας (Ναύπλιο, Βόλος, Θεσσαλονίκη, Αθήνα κλπ)

Αποκορύφωμα ήταν η κλήση σε απολογία του Παν. Λαφαζάνη και άλλων αγωνιστών του κινήματος κατά των πλειστηριασμών, για δήθεν παραβίαση του μισού περίπου ποινικού κώδικα, από το εμφυλιακού τύπου «Τμήμα Προστασίας του κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος» της κρατικής Ασφάλειας. Ακολούθησε νέα προσπάθεια δίωξης του Γραμματέα του Π.Σ της ΛΑ.Ε κατόπιν διατεταγμένης μήνυσης του Fund Palace International & Tristar SA με έδρα τη Λιβερία, με τις κατασκευασμένες κατηγορίες «της διατάραξης ειρήνης» (Ιδιώνυμο) και της «παρεμπόδισης συναγωνισμού», ενώ προωθούνται κι άλλες 2 δικογραφίες σε βάρος του, από το ίδιο τμήμα της κρατικής ασφάλειας.

Διώξεις καθαρά πολιτικές και για πρώτη φορά, τουλάχιστον από την μεταπολίτευση, κατά επικεφαλής δημοκρατικού πολιτικού κόμματος. Διώξεις με κατασκευασμένες κατηγορίες και με την χρήση καταδικασμένων μεθόδων παρακολούθησης, επιτήρησης και καταγραφής, που παραπέμπουν στην ανώμαλη μετεμφυλιακή περίοδο.

Η ΛΑΕ χαιρετίζει το κύμα αλληλεγγύης, που σηκώθηκε από όλες τις αριστερές και δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις. Θα αγωνιστούμε για την παραπέρα ανάπτυξη αυτού του κινήματος αλληλεγγύης, το οποίο ουσιαστικά δεν αφορά απλώς τα διωκόμενα πρόσωπα, αλλά αφορά την προάσπιση των δημοκρατικών κατακτήσεων του ελληνικού λαού, την προάσπιση των λαϊκών ελευθεριών, του δικαιώματος των πολιτών να αντιστέκονται, να αγωνίζονται, να αμφισβητούν και να διεκδικούν.

Αγωνιζόμαστε για:

• Να σταματήσει τώρα κάθε μορφής δίωξη των αγωνιστών.
• Να καταργηθούν τώρα οι Ιδιώνυμες αυταρχικές νομοθετικές ρυθμίσεις.
• Να καταργηθεί το «Τμήμα Προστασίας του κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος»
• Να απαγορευθεί η χρήση χημικών σε διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις
• Να διαλυθούν τα ΜΑΤ και τα αστυνομικά σώματα άσκησης βίας και καταστολής σε βάρος των κοινωνικών αγώνων.

Στα πλαίσια αυτά θα πάρουμε πρωτοβουλίες για την οικοδόμηση πλατιών επιτροπών υπεράσπισης των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.

 

Πλειστηριασμοί

 

Συνέχιση και ενίσχυση των κινηματικών δράσεων μας κατά των πλειστηριασμών, των κατασχέσεων και των εξώσεων σε όλη την Ελλάδα και της πολιτικής καμπάνιας μας «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη-κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα και νερό».

Η ΛΑΕ αγωνίζεται για:

• Νομοθέτηση του ακατάσχετου της πρώτης κατοικίας και βαθιά διαγραφή χρεών (σεισάχθεια) των υπερχρεωμένων λαϊκών οικογενειών και μικρομεσαίων αυτοαπασχολουμένων, επαγγελματιών και αγροτών προς τράπεζες, κράτος, δήμους και ασφαλιστικά ταμεία.
• Ακύρωση του νομοθετικού πλαισίου για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
• Κατάργηση των ηλεκτρονικών κατασχέσεων από λογαριασμούς εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, συνταξιούχων.

Θα εργαστούμε, ώστε το κίνημα κατά των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και των εξώσεων, που θα ακολουθήσουν, να διευρυνθεί, σε κάθε πόλη και κυρίως γειτονιά και να μαζικοποιηθεί με τη συμμετοχή των ίδιων των ενδιαφερόμενων δανειοληπτών και των συλλόγων τους, κινημάτων γειτονιάς, εργατικών και φοιτητικών σωματείων, εργατικών κέντρων και νομαρχιακών τιμημάτων της ΑΔΕΔΥ, επαγγελματικών συλλόγων κλπ.

Θα εντείνουμε τις κινητοποιήσεις μας ενάντια στις αποκοπές ηλεκτρικού ρεύματος και νερού στα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά, που αδυνατούν λόγω ανέχειας να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους. Επίσης για τη μείωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης.

 

Αντιρατσιστικό αντιφασιστικό μέτωπο

 

Συνδέουμε τον αγώνα κατά των πολέμων, του ιμπεριαλισμού και της λιτότητας με την αλληλεγγύη και την πάλη για τα δικαιώματα των προσφύγων και των μεταναστών. Αντιτασσόμαστε στο θεσμικό και κρατικό ρατσισμό σε όλη την Ευρώπη, που με εργαλείο την καλλιέργεια της ξενοφοβίας και ισλαμοφοβίας λειτουργεί ενισχυτικά για την άνοδο της ακροδεξιάς. Διεκδικούμε, σύμφωνα με την σύμβαση της Γενεύης, ελεύθερη διέλευση για τους πρόσφυγες προς τις χώρες που επιθυμούν να ζήσουν  και το δικαίωμά τους στο άσυλο. Για αναθεώρηση των συνθηκών του Δουβλίνου, ώστε οι πρόσφυγες να μην εγκλωβίζονται στις χώρες υποδοχής. Παλεύουμε ενάντια στη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας, τα hot spots, τα κέντρα κράτησης και τις απελάσεις, ενάντια στον εγκλωβισμό των προσφύγων στα νησιά. Διεκδικούμε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για τους πρόσφυγες, ίσα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα για τους μετανάστες. Θα συνεχίσουμε τις επισκέψεις στους προσφυγικούς καταυλισμούς.

Ο αντιφασιστικός αγώνας ενάντια στους νεοναζί και την ακροδεξιά, που με όχημα τον εθνικισμό και τον ρατσισμό επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν το λαό, είναι στις προτεραιότητες μας. Επιδιώκουμε την δημιουργία κοινών μετώπων πάλης με όλες τις αντιφασιστικές συλλογικότητες για να καταδικάσουμε και να απομονώσουμε τους νεοναζί, να αποτρέψουμε την διείσδυση της “Χρυσής Αυγής” σε εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους, να αποκρούσουμε τις επιθέσεις σε κοινωνικούς χώρους, πρόσφυγες, μετανάστες και αντιφασίστες.

 

Νεολαία

 

Η νεολαία είναι μία από τις κοινωνικές κατηγορίες που έχουν πληγεί πιο βαριά από την κρίση και τα μέτρα των μνημονίων. Σε βάρος της έχουν εφαρμοσθεί οι πιο σκληρές μνημονιακές πολιτικές: υποκατώτατος μισθός, επέκταση ελαστικών μορφών εργασίας, μαύρη, κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη εργασία.

Την ίδια στιγμή, η νέα γενιά, ειδικά τα τμήματα εκείνα με το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο και τις περισσότερες δεξιότητες, είτε εξαναγκάζεται στη μαζική μετανάστευση, είτε καταδικάζεται στην ανεργία και στην υποαπασχόληση. Παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες, η ελαστική και μερική απασχόληση δεν συρρικνώνεται, ενώ ακόμα και η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού συνοδεύεται από την πλήρη επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των νέων εργαζομένων.

Σε ότι αφορά στην σπουδάζουσα νεολαία, οι διαρκείς νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση οδηγούν στην αποσύνδεση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία, μετατρέποντάς τα σε εισιτήρια για την ανεργία και καταδικάζοντας τους φοιτητές σε ένα διαρκές κυνήγι δεξιοτήτων. Την ίδια στιγμή, η διαρκής λιτότητα και η μνημονιακή δημοσιονομική διαχείριση έχουν ουσιαστικά εκμηδενίσει τις φοιτητικές παροχές, με τα προβλήματα της σίτισης, των μεταφορών και ιδίως της στέγασης να παίρνουν εκρηκτικό χαρακτήρα, ιδίως στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της επαρχίας.

Οι αντιεκπαιδευτικές πολιτικές δεν αφήνουν αλώβητη ούτε την μαθητική νεολαία, που με τα νέα μέτρα Γαβρόγλου θα πρέπει να αντιμετωπίσει ένα λύκειο – εξεταστικό κάτεργο για να εισαχθεί στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Το επόμενο διάστημα, η Λαϊκή Ενότητα θα πάρει πρωτοβουλίες για την ανάδειξη των ζητημάτων που αφορούν στους νέους εργαζόμενους, με κέντρο το ζήτημα της ανεργίας και των ελαστικών σχέσεων εργασίας, με παρεμβάσεις και συμμετοχή σε πρωτοβουλίες, τόσο σε χώρους δουλειάς, όπου συγκεντρώνονται νέοι εργαζόμενοι, όσο και σε επίπεδο γειτονιών.

Επίσης, η ΛΑΕ θα διατυπώσει μέσα από το μεταβατικό της πρόγραμμα προτάσεις και θα πάρει πρωτοβουλίες για την ανακοπή και αντιστροφή του κύματος μετανάστευσης νέων, ιδιαίτερα νέων επιστημόνων, στο εξωτερικό για αναζήτηση εργασίας.

Στη σπουδάζουσα νεολαία, θα συμβάλλουμε με όλες τις δυνάμεις μας για την οικοδόμηση και την ενδυνάμωση των κινητοποιήσεων που συγκροτούνται μέσα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.

Με δεδομένο ότι στη νεολαία, παρά τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά της, τείνει να κυριαρχήσει ένα κλίμα απογοήτευσης και ηττοπάθειας, πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας στη μέγιστη δυνατή συσπείρωση και ενότητα των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς στους χώρους της νεολαίας, ενισχύοντας τις κοινές παρεμβάσεις, αλλά και τις ενωτικές συσπειρώσεις τους στους επιμέρους κοινωνικούς χώρους.

Περιβάλλον

Βασικός στόχος για τη μεγέθυνση της καπιταλιστικής κερδοφορίας αυτή την περίοδο είναι η άρση όλων των εμποδίων για την αντιπεριβαλλοντική αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της Ελλάδας, των ελεύθερων χώρων, των δημοσίων χώρων, αιγιαλών, δασών, προκειμένου να αναπτυχθούν ενεργειακές, εξορυκτικές και τουριστικές δραστηριότητες. Στηρίζουμε τις τοπικές πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις για την προστασία του περιβάλλοντος και την υπεράσπιση των δημόσιων ελεύθερων χώρων, όπως επίσης, αυτές που αφορούν τις εξορύξεις, τα σκουπίδια, τα βιορευστά, τις ανεμογεννήτριες που επεκτείνονται άναρχα χωρίς συνολική εθνική χωροθέτηση και με δέσμευση εκατομμυρίων στρεμμάτων κυρίως δημοσίου χώρου κλπ

Δημόσια Υγεία

Η ΛΑΕ θα συνεχίσει να πρωτοστατεί στους αγώνες για τη στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας. Επίσης οι τοπικές Π.Ε. της ΛΑΕ σε συνεργασία με τις κλαδικές επιτροπές υγείας πρέπει να σχεδιάσουν την αυτοτελή πολιτική παρουσία της ΛΑΕ στα Νοσοκομεία και τις δομές Υγείας της περιοχής τους με περιοδείες και συναντήσεις με φορείς τους.

Δημόσια παιδεία.

Συμβάλλουμε στη διαμόρφωση κοινού αγωνιστικού μετώπου εκπαιδευτικών και γονέων, προβάλλουμε δημόσια τις θέσεις μας για την προάσπιση και αναβάθμισή της.

 

Μικρομεσαίοι επαγγελματίες, επιστήμονες, αυτοαπασχολούμενοι

Αγωνιζόμαστε για το πάγωμα και διαγραφή χρεών τους και την προστασία τους από κατασχέσεις και πλειστηριασμούς.

 

Μικρομεσαίοι αγρότες

Οργανώνουμε περιοδείες της ΛΑΕ σε αγροτικά κεφαλοχώρια, συγκεντρώσεις σε καφενεία, στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις τους  και προβάλλουμε τις θέσεις μας για: σεισάχθεια στα χρέη τους, δραστική μείωση του κόστους παραγωγής και των φορολογικών και ασφαλιστικών επιβαρύνσεών τους, μείωση της ψαλίδας των τιμών των προϊόντων ανάμεσα στον παραγωγό και τον καταναλωτή, χρηματοδότηση των αγροτών με  δάνεια με σχεδόν μηδενικά επιτόκια από μια νέα δημόσια ΑΤΕ, δημοκρατική ανασυγκρότηση των αγροτικών συνεταιρισμών κλπ.

 

ΑμεΑ

Αντίσταση στην υποβάθμιση κοινωνικών και προνοιακών παροχών. Ενίσχυση των προσπαθειών για την ανάπτυξη αντιστάσεων σ’ αυτές τις μνημονιακές πολιτικές από το ίδιο το αναπηρικό αλλά και γονεϊκό κίνημα. Ολιστική αντίληψη από τη ΛΑΕ για την προστασία και αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των ΑμεΑ. Όλες οι προγραμματικές προτάσεις μας για επιμέρους τομείς θα πρέπει να διαπνέονται από μέριμνα για την στήριξη των ΑμεΑ και την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους στην υγεία, την εκπαίδευση, την εργασία, τους μισθούς, τις συντάξεις, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό κλπ.

 

4. Η ΛΑΕ σε κινηματική πολιτική και εκλογική ετοιμότητα για τις εθνικές – ευρωπαϊκές – δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.

 

Η επόμενη περίοδος θα χαρακτηρισθεί και από τα αποτελέσματα των εθνικών, ευρωπαϊκών, περιφερειακών και δημοτικών εκλογών. Όπως η άνοδος των κοινωνικών αγώνων αποτελεί αναγκαίο πρόκριμα για να μπει φραγμός στο μνημονιακό διπολισμό και τη δεξιά στροφή, έτσι και το αποτέλεσμα των εκλογών θα επηρεάσει θετικά ή αρνητικά την ανάπτυξη των αγώνων.

Η ΛΑΕ τίθεται σε κινηματική, πολιτική, προγραμματική και εκλογική ετοιμότητα για να δώσει τη μάχη στις δημοτικές, περιφερειακές, ευρωπαϊκές και εθνικές εκλογές με κεντρική επιδίωξή μας αυτή να γίνει μέσα από πλατιές πολιτικές και εκλογικές συνεργασίες, που θα συσπειρώνουν τις δυνάμεις της ανατρεπτικής μαχόμενης αριστεράς και τις ευρύτερες συνεπείς, αντιμνημονιακές δυνάμεις.

Βασικός πολιτικός και εκλογικός στόχος μας είναι να αποτυπωθούν τέτοιες πολιτικές και εκλογικές συμμαχίες σε όλα τα επίπεδα και να επιτευχθεί η είσοδος τους – και σε κάθε περίπτωση της ΛΑΕ- στη Βουλή και την Ευρωβουλή. Για να υπάρξει ξανά ένα μεγάλο κίνημα ανατροπής και μια Αριστερά αντάξια των παραδόσεων και των αγώνων του λαού μας, για να μπορέσουν να βγουν ξανά μπροστά η εργατική τάξη, η νεολαία, ο λαός και να ορίσουν την πορεία της χώρας.

Η ΛΑΕ είναι πρωτοπόρα δύναμη για την ανασύνθεση του κινήματος και της ριζοσπαστικής αριστεράς, δύναμη ενότητας, συνέπειας, σταθερότητας, ειλικρίνειας ανιδιοτέλειας, και αγωνιστικότητας και δικαιούται να ζητά την πολιτική και εκλογική στήριξη του λαού και της νεολαίας, γιατί:

• Είμαστε έντιμοι και συνεπείς, δεν είπαμε ψέματα δεν συμβιβαστήκαμε.
• Συμμετέχουμε σταθερά στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες – είμαστε φορέας πολιτικής εκπροσώπησης κοινωνικών διεκδικήσεων.
• Επιμένουμε στον αγώνα για την κατάργηση του μνημονιακού  καθεστώτος,  συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την αντιμνημονιακή ανατροπή.
• Έχουμε ριζοσπαστική, ανατρεπτική, ρεαλιστική και βιώσιμη εναλλακτική πρόταση.
• Είμαστε συνεπής ενωτική δύναμη.
• Χρειαζόμαστε στη Βουλή για να κάνουμε πραγματική αντιπολίτευση και να ανοίξουμε το δρόμο για εναλλακτική λύση.
• Η τριετής δράση μας και οι προηγούμενοι αγώνες μας εγγυώνται όλα τα παραπάνω.

Επιδιώκουμε να αποδομήσουμε το κυβερνητικό success story, αποδεικνύοντας με πειστικά επιχειρήματα ότι η χώρα μας δεν βγαίνει ουσιαστικά από τα μνημόνια της λιτότητας. Ταυτόχρονα να αποκαλύψουμε στο λαό ότι ο σημερινός μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι Αριστερά. Ότι οι μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζει βρίσκονται στον αντίποδα των αρχών και αξιών της. Ότι είναι δεξιές νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που δεν δίνουν θετική για το λαό και τη χώρα διέξοδο από την κρίση.

Ενισχύουμε το ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο μας ενάντια στη ΝΔ, στις άλλες μνημονιακές δυνάμεις και στην ακροδεξιά.

Προτεραιότητά μας είναι να καταρρίψουμε το κυρίαρχο συστημικό θεώρημα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στα μνημόνια πολιτική και ότι αυτά αποτελούν πλέον μία κανονικότητα για το λαό και τη χώρα μας. Να πείσουμε τα λαϊκά στρώματα ότι υπάρχει εναλλακτική πολιτική. Ότι αυτή είναι όχι μόνο ριζοσπαστική και ανατρεπτική στα μνημόνια και στον ευρωμονόδρομο, αλλά και ρεαλιστική και βιώσιμη. Να ενισχύσουμε έτσι την αυτοπεποίθηση του λαού ότι μπορεί και αξίζει να αγωνιστεί για μία τέτοια ελπιδοφόρα προοπτική.

 

Με ποιο πρόγραμμα;

 

Η ΛΑ.Ε προτείνει στους εν δυνάμει πολιτικούς και εκλογικούς συμμάχους της και κυρίως στο λαό ένα καινοτόμο προεκλογικό πρόγραμμα, αντάξιο των ιδεών και αξιών μας, που απαντά στις πραγματικές ανάγκες του λαού και της χώρας και μπορεί να συμβάλλει στην επανίδρυση και επαναθεμελίωση μιας σύγχρονης ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Το πρόγραμμα της ΛΑ.Ε διαπερνιέται ολόκληρο από τα θεμελιώδη προτάγματα της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας σε αντιπαράθεση και ρήξη με τα μνημόνια και τον ευρωμονόδρομο.

Τα βασικά στοιχεία της εναλλακτικής, ριζοσπαστικής και ρεαλιστικής πρότασης της ΛΑΕ, που θα περιλαμβάνονται στο προεκλογικό πρόγραμμά της είναι τα εξής:

 

Ø      Ακύρωση και κατάργηση της λιτότητας και του μνημονιακού καθεστώτος, που εξακολουθεί να ισχύει και μετά την τυπική λήξη των μνημονίων.

Ø     Αποκατάσταση όλων των εργασιακών κατακτήσεων. Επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και του κατώτατου μισθού. στήριξη και ενίσχυση μισθών, συντάξεων, λαϊκών εισοδημάτων. Καταπολέμηση της ανεργίας.  Αναδιανομή υπέρ των εργαζόμενων τάξεων, που έχουν υποστεί τεράστιες και πολύπλευρες εισοδηματικές απώλειες στα χρόνια των μνημονίων, σε αντίθεση με τα κέρδη του κεφαλαίου, που έχουν αρχίσει και ανακάμπτουν.

Ø     Διακοπή εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους με στόχο τη βαθειά διαγραφή του.

Ø    Εθνικοποίηση των τραπεζών, ώστε με δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό και εργατικό έλεγχο να παίξουν ένα νέο αναπτυξιακό και κοινωνικό ρόλο.

Ø    Σεισάχθεια (διαγραφή) στα ιδιωτικά χρέη λαϊκών νοικοκυριών και των μικρομεσαίων – ιδιαίτερα των πολύ μικρών και μικρών – επιχειρήσεων προς τις τράπεζες. Ρύθμιση των χρεών προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία με την περικοπή των προσαυξήσεων και ευνοϊκές ρυθμίσεις αποπληρωμής.

Ø     Σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων. Επανάκτηση της δημόσιας ιδιοκτησίας και ελέγχου των δημοσίων επιχειρήσεων και υποδομών στρατηγικής και κοινωνικής σημασίας (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, λιμάνια, δρόμοι, αεροδρόμια κλπ) και των κοινωνικών αγαθών, που έχουν ιδιωτικοποιηθεί από τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Ανασυγκρότηση και κοινωνικοποιημένη λειτουργία τους. Αξιοποίησή τους ως βασικός μοχλός για τον παραγωγικό μετασχηματισμό της χώρας και την αναβάθμιση των κοινωνικών πολιτικών.

Ø    Δημοκρατική ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης, ώστε να εξυπηρετεί πιο αποτελεσματικά και ποιοτικά τις ανάγκες της κοινωνίας και μίας φιλολαικής ανάπτυξης.

Ø     Προώθηση ενός δίκαιου και απλού φορολογικού συστήματος, που θα βοηθάει, όχι μόνο στην ριζική αναδιανομή του πλούτου στη χώρα υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, αλλά και στον αναπτυξιακό και παραγωγικό μετασχηματισμό της οικονομίας. Μείωση των φόρων για εργαζομένους και συνταξιούχους, για μικρομεσαίους αυτοαπασχολούμενους, επαγγελματίες και αγρότες. Δραστική μείωση των συντελεστών ΦΠΑ και μηδενισμός του στα είδη λαϊκής κατανάλωσης. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Ακύρωση των φορολογικών προνομίων και απαλλαγών της ολιγαρχίας.

Ø     Παραγωγικός, βιώσιμος και οικολογικός μετασχηματισμός της οικονομίας. Με εργαλεία τον εργατικό έλεγχο και την αυτοδιαχείριση, τον δημόσιο τομέα, τον κοινωνικό τομέα, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και με μια εκδημοκρατισμένη και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση.

Ø    Αύξηση των δημοσίων δαπανών, ώστε να αποτελέσουν την βάση για την κοινωνική αναδιανομή υπέρ των εργαζόμενων τάξεων αλλά και για μία άλλη αναπτυξιακή πολιτική. Σημαντικά σημεία αυτού του προγράμματος είναι α) η τόνωση της λαϊκής κατανάλωσης μέσα από την ανατροπή της λιτότητας και β) η ενεργητική παρέμβαση του κράτους στην ενίσχυση της απασχόλησης με εκτεταμένες προσλήψεις ειδικά σε τομείς, που σχετίζονται με τις δημόσιες υποδομές και τις κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, παιδεία, κοινωνική φροντίδα κ.λ.π.)

Ø  Σημαντικά επαυξημένο και παραγωγικά επανασχεδιασμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, με βασικά εργαλεία τον δημόσιο τομέα και τις εθνικοποιημένες επιχειρήσεις θα συμβάλλει α) στην ενίσχυση κλάδων και τομέων, οι οποίοι 1) είναι αναγκαίοι για μία άλλη πολιτική εις όφελος των λαϊκών τάξεων (φαρμακευτικός κλάδος, εξοπλισμός μεταφορών και μηχανολογικός εξοπλισμός, ηλεκτρονικά και ηλεκτρονικοί υπολογιστές κ.λ.π.) 2) όπου υπάρχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα (αγροδιατροφικός τομέας,  ενεργειακός τομέας, χημική βιομηχανία κ.λ.π.) β) στη στήριξη της μικρομεσαίας αγροτιάς και αναβάθμισης της πρωτογενούς παραγωγής γ) στη στήριξη των μικρομεσαίων και ιδιαίτερα των μικρών επιχειρήσεων, στο βαθμό που  στοχεύουν την παραγωγική και τεχνολογική αναβάθμιση της χώρας, την αύξηση των θέσεων εργασίας, την στήριξη των εργατικών κατακτήσεων, την προστασία του περιβάλλοντος και η ενίσχυση τους είναι συμβατή με το συνολικότερο νέο μοντέλο οικονομικής πολιτικής.

Ø     Αναβαθμισμένο δημοκρατικό δημόσιο σύστημα παιδείας, ένα καθολικό, επαρκώς χρηματοδοτούμενο και στελεχωμένο δημόσιο σύστημα υγείας και ένα φιλόδοξο σχέδιο για την πολιτιστική αναζωογόνηση της χώρας και για το δικαίωμα του λαού και της νεολαίας στον αθλητισμό.

Ø     Συγκρότηση εκλεγμένης Συντακτικής Συνέλευσης, για ένα νέο Σύνταγμα, που θα κατοχυρώνει και ενισχύει την δημοκρατία, την διαφάνεια παντού, την λαϊκή συμμετοχή και έλεγχο και τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Ø     Προώθηση μιας πολυδιάστατης, ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ισότιμων διεθνών οικονομικών σχέσεων με τη διεθνιστική αλληλεγγύη από και σε αγωνιζόμενα κινήματα και την κοινή φιλειρηνική αντιιμπεριαλιστική δράση ως βασικά συστατικά διεξόδου από την κρίση αλλά και στήριξης της προοδευτικής εναλλακτικής λύσης που προτείνουμε.

 

Θεμελιώδης προϋπόθεση για την εφαρμογή, και κυρίως την χρηματοδότηση, του προγράμματός μας είναι η σχεδιασμένη έξοδος από την ευρωζώνη, η συγκρότηση και έκδοση εθνικού νομίσματος σε νέα βάση και η σύγκρουση και η ρήξη με την ΕΕ. Το πλαίσιο των συνθηκών και της δομής της ΕΕ δεν μεταρρυθμίζονται, αλλά ανατρέπονται.

Συνεπώς, μια πραγματικά φιλολαϊκή κυβέρνηση, πρέπει εξαρχής να προχωρήσει σε αυτήν την αναγκαία τομή, παράλληλα με την διακοπή πληρωμής των τοκοχρεολυσίων του δημοσίου χρέους.

Ο ελπιδοφόρος αυτός εναλλακτικός δρόμος που προτείνουμε είναι συγκρουσιακός με μεγάλα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, με τον ευρωμονόδρομο και με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και δεν μπορεί να ανοίξει με τη λογική της ανάθεσης σε μία κυβέρνηση, όσο φιλολαϊκή κι εάν είναι. Πρέπει να είναι ευθύνη ενός ολόκληρου κινήματος, του ίδιου του οργανωμένου λαού.

Γι αυτό απαιτεί σχεδιασμό, πολιτική βούληση, συγκεκριμένη οργανωτική προετοιμασία, ενημέρωση του λαού, ενεργή λαϊκή υποστήριξη από ένα στιβαρό και δημοκρατικά οργανωμένο λαϊκό και εργατικό κίνημα και διασφάλιση διεθνών στηριγμάτων.

 

Με ποιους πολιτικούς ή εκλογικούς συμμάχους;

 

Με στόχο τη συγκρότηση κοινωνικού, πολιτικού και εκλογικού μετώπου  στη βάση κοινού προγράμματος απευθυνόμαστε χωρίς ηγεμονισμούς και ισότιμα κατά προτεραιότητα σε όλες τις αριστερές, ριζοσπαστικές, κινηματικές δυνάμεις, αλλά και σε  δημοκρατικές, πατριωτικές και αντιμνημονιακές δυνάμεις και συλλογικότητες, που έχουν να επιδείξουν δημοκρατική προσήλωση και αντιμνημονιακή συνέπεια, δεν αντιπαρατίθενται σε βασικές αρχές και αξίες μας, δεν αναπαράγουν εθνικιστικές αντιλήψεις και δεν υιοθετούν επικίνδυνες αντιπροσφυγικές απόψεις.

Στα ανωτέρω πλαίσια απευθυνόμαστε, επίσης, για πολιτική και εκλογική συνεργασία και σε ανένταχτα πρόσωπα του αντιμνημονιακού και αριστερού χώρου από την πολιτική, την τέχνη, τα γράμματα, τις επιστήμες, τον πολιτισμό και αθλητισμό, αλλά και τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες και τους καλούμε σε γενική συστράτευση.

Μέχρι τώρα παρά τις προσπάθειες της ΛΑΕ δεν έγιναν σημαντικά βήματα σε αυτή την κατεύθυνση. Κι αυτό, γιατί στο χώρο της Αριστεράς και των αντιμνημονιακών δυνάμεων εξακολουθεί να υπάρχει είτε λόγω πολιτικής αυτάρκειας και αλαζονείας, είτε λόγω σεχταρισμού, ένα κλίμα χωριστών διαδρομών ή ακόμα και έντονων αντιπαραθέσεων, που δεν ανταποκρίνεται στη διογκούμενη λαϊκή απαίτηση για κοινή δράση ή ακόμα και πολιτική και εκλογική συνεργασία τους.

Παρά ταύτα, η ΛΑΕ, με αίσθημα ευθύνης, αλληλεγγύης, ιστορικότητας των στιγμών και επιτέλεσης χρέους απέναντι στο λαό, θα συνεχίσει την προσπάθεια για την συγκρότηση μετώπου αυτών των δυνάμεων. Επίσης, θα στηρίξει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες από τα κάτω – στα μέτωπα των πλειστηριασμών, της αντίστασης στις ιδιωτικοποιήσεις, το αυτοδιοικητικό – τοπικό πεδίο, στα εργατικά συνδικαλιστικά σχήματα, στη νεολαία κλπ- θέτοντας συνδυασμένα τα ζητήματα της ενότητας στη δράση με την αναγκαία πολιτική και εκλογική συνεργασία.

Η ΛΑΕ θα προχωρήσει άμεσα σε συμφωνίες για πολιτική και εκλογική συνεργασία με όσες από τις προαναφερθείσες δυνάμεις και πρόσωπα ήδη συμφωνούν, αφήνοντας ανοιχτό το πεδίο και για τις υπόλοιπες.

Η ΛΑΕ καλεί όλες τις οργανώσεις της στην Ελλάδα να αρχίσουν να συγκροτούν τοπικές πρωτοβουλίες και να ετοιμάζουν τα ψηφοδέλτια με βάση αυτά τα ενωτικά, συμμαχικά και προγραμματικά χαρακτηριστικά.

 

Επικοινωνιακή πολιτική

Συγκροτούμε επιτροπή πολιτικής επικοινωνίας. Αξιοποιούμε όλα τα αναγκαία παραδοσιακά και κυρίως σύγχρονα εργαλεία και μέσα επικοινωνίας. Συνθηματοποιούμε την πολιτική και τις προτάσεις μας.

Η ΛΑΕ θα συνεχίσει την πολιτική καμπάνια της με επίκεντρο τα κοινωνικά μέτωπα, την εναλλακτική πρόταση της και την ανάγκη συγκρότησης του πολιτικού, κοινωνικού και εκλογικού μετώπου. Επίσης, τη διοργάνωση ανοιχτών πολιτικών συγκεντρώσεων και περιοδειών σε όλη τη χώρα γι αυτά τα θέματα.

Αξιοποίηση στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και στις πολιτικές καμπάνιες, περιοδείες και συγκεντρώσεις μεγάλου αριθμού στελεχών, ώστε να αποδεικνύουμε ότι έχουμε οργανωτικό και πολιτικό βάθος, αλλά και νέων σε ηλικία συντρόφων, για να απευθυνόμαστε πιο αποτελεσματικά και ελκυστικά στη νέα γενιά.

 

Σε ποιους απευθυνόμαστε για πολιτική και εκλογική στήριξη;

Απευθυνόμαστε για πολιτική και εκλογική στήριξη στις δυνάμεις της μισθωτής εργασίας του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, στους ανέργους, στις νέες και νέους, στους συνταξιούχους, στα ΑμεΑ, στους μικρομεσαίους επαγγελματίες, εμπόρους, αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες και αγρότες.

Απευθυνόμαστε κυρίως στους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και στον κόσμο της αποχής. Προωθούμε ειδικό πολιτικό σχέδιο προσέγγισης και υποδοχής λαϊκών στρωμάτων αλλά και αριστερών, που φεύγουν από το ΣΥΡΙΖΑ ή αποστασιοποιούνται απ’ αυτόν.

Απευθυνόμαστε προνομιακά σε αυτό τον κόσμο με το ριζοσπαστικό πρόγραμμά μας και προσπαθούμε να οργανώσουμε τις αντιστάσεις του και τις μάχες ενάντια στα μνημόνια, τη λιτότητα και την επιτροπεία. Απευθυνόμαστε διαφυλάσσοντας και διατηρώντας ακέραιο τον πολιτικό, ηθικό και αξιακό πυρήνα της Αριστεράς, με πλήρη οριοθέτηση και εναντίωση με τις λογικές, τις πρακτικές και τους φορείς της δεξιάς και ακροδεξιάς, τον εθνικισμό και τον φασισμό.

 

5. Ευρωεκλογές

 

Στις 26 Μαΐου του 2019 θα διεξαχθούν οι ένατες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι εκλογές αυτές θα είναι οι πρώτες στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θα πραγματοποιηθούν μετά από την αποχώρηση ενός κράτους μέλους, της Μεγάλης Βρετανίας. Με αυτή την έννοια οι επερχόμενες ευρωεκλογές αποτελούν ‘εκλογές σταθμό’ για το βαθμό συσπείρωσης των κρατών – μελών γύρω από τις βασικές στρατηγικές και πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η πολιτική κατάσταση στην ΕΕ, μετά την αποφυγή του “κινδύνου” που έφερνε η εκλογή μιας ριζοσπαστικής αριστερής κυβέρνησης σε χώρα – μέλος της, η οποία αμφισβητούσε τη λιτότητα, χαρακτηρίζεται από μία «ασταθή ισορροπία», αλλά και από ένταση των εσωτερικών αντιθέσεων. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου και η ευρω-εξουσία, ενώ επέδειξαν μια ανεπανάληπτη ενότητα απέναντι στην Αριστερά και επέβαλλαν την πλήρη επικράτηση ενός ακραίου νεοφιλελευθερισμού, σήμερα αδυνατούν ακόμα να βρουν ένα κοινό πολιτικό και οικονομικό βηματισμό και με αυτή την έννοια βαθαίνει η κρίση σε ΕΕ και Ευρωζώνη.

Οι ανεπούλωτες πληγές της κρίσης του 2007-08, η προσφυγική κρίση, η γεωπολιτική αστάθεια και οι ανταγωνισμοί που εντείνονται με αφορμή και τους εμπορικούς πολέμους που ξεκίνησε η κυβέρνηση Τράμπ, η αντιπαράθεση της ΕΕ με την Ιταλική κυβέρνηση, οξύνουν τις αντιθέσεις και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ των κρατών-μελών της. Οι νέες αιχμές των πολιτικών αντιπαραθέσεων μεταξύ των κρατών – μελών, δεν είναι η δομή της ΟΝΕ, η δημοσιονομική αυστηρότητα ή οι διαρθρωτικές νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να ακολουθούνται. Όλο το ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο, δεξιά και σοσιαλδημοκρατία, έχει πλήρως ενσωματωθεί στη νεοφιλελεύθερη λογική του κεφαλαίου. Οι νέες αντιπαραθέσεις, αντίθετα, επικεντρώνονται στο μεταναστευτικό-προσφυγικό, στην κατανομή του κοινοτικού προϋπολογισμού και στην υπεράσπιση μικρότερων ή μεγαλύτερων “εθνικών θεμάτων” προς όφελος των ισχυρότερων, πολιτικά έστω, κεφαλαίων κάθε χώρας.

Παρά τις διαφωνίες και τις συγκρούσεις που εμφανίζονται, όμως, κατά καιρούς στις συνόδους του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τα πολιτικά παζάρια έχουν οδηγήσει, μέχρι σήμερα, σε ‘χρυσές τομές’ μοιράσματος πολιτικής εξουσίας και οικονομικής ισχύος. Η πολυεπίπεδη ‘ενοποίηση’ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οικονομική και πολιτική, προχωράει, παρά το Brexit, προς ένα ολοκληρωτικό και αντιδημοκρατικό νεοφιλελευθερισμό με την ηγεμονία των γερμανικών οικονομικών και πολιτικών ελίτ, όπου η ευθύνη για την επιβολή αντεργατικών και αντικοινωνικών μέτρων και την οργάνωση της πειθάρχησης της εργασίας θα κατανέμεται ανάμεσα στις διεθνείς αγορές και στους θεσμούς της ΕΕ/ΟΝΕ. Αυτή είναι πλέον η κυρίαρχη στρατηγική των ευρωπαϊκών κεφαλαίων.

Τα επόμενα βήματα-σταθμοί της ευρωπαϊκής ενοποίησης, με τις αντιθέσεις της, είναι η εισαγωγή ενός νέου συστήματος διαχείρισης προσφυγικών ροών, η θωράκιση των εμπορικών συμφερόντων των ισχυρότερων κρατών της ΕΕ στη νέα φάση της παγκοσμιοποίησης, η στρατιωτικοποίηση και η αμυντική συνεργασία, καθώς επίσης, η θέσπιση και οριοθέτηση των νέων κανόνων ανταγωνισμού στους τομείς της Ενέργειας και της Ψηφιακής Αγοράς, των δυο μεγαλύτερων προκλήσεων της παγκόσμιας οικονομίας για την επόμενη δεκαετία.

Η Αριστερά στην Ευρώπη παραμένει σε μια κατάσταση σοκ, μετά την υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ευρωεκλογές θα είναι οι πρώτες στις οποίες η Αριστερά σε όλη την Ευρώπη θα έρθει αντιμέτωπη με τα αποτελέσματα της ιστορικής αποτυχίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Είτε το θέλουν, είτε όχι, είτε στήριξαν ένθερμα το “φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ”, είτε κριτικά, όλα τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς στην Ευρώπη θα αναγκαστούν να διαχειριστούν τις επιπτώσεις της υποταγής του Τσίπρα στους διεθνείς δανειστές και της κατάπνιξης κάθε ελπίδας, που δημιουργήθηκε στους λαούς της Ευρώπης από τους αγώνες και την αντίσταση του ελληνικού λαού.

Σε όλη την Ευρώπη, με εξαίρεση ίσως τη Γαλλία και την καμπάνια που αναπτύχθηκε για την υποψηφιότητα Μελανσόν και το Βέλγιο όπου το Κόμμα Εργατών Βελγίου δείχνει ανοδικές τάσεις, η Αριστερά χάνει ή οριακά διατηρεί τις δυνάμεις της, εμφανιζόμενη, όμως, αδύναμη να αντιπαρατεθεί στα ίσα με τη στρατηγική και την ηγεμονία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό δημιουργεί ένα τεράστιο πολιτικό κενό, με αποτέλεσμα την αμφισβήτηση των λαών προς τη νεοφιλελέυθερη ΕΕ να την εκφράζουν εκλογικά, κατά ένα μεγάλο μέρος, δημαγωγικές και ακροδεξιές δυνάμεις, που παρουσιάζονται με τον ψεύτικο μανδύα του αντισυστημισμού.

Με βάση αυτές τις εξελίξεις η πρόταση αμφισβήτησης και ρήξης με την ευρωζώνη και την ΕΕ και στην Ευρώπη και στη χώρα μας, σε συνδυασμό με ένα ριζοσπαστικό προοδευτικό πρόγραμμα παραγωγικού μετασχηματισμού, καθίσταται όσο ποτέ αναγκαία και επίκαιρη.

Όπως, επίσης, πολύ πιο επίκαιρο και αναγκαίο γίνεται σήμερα το σχέδιο για μια άλλη Ευρώπη των κυρίαρχων δημοκρατικών χωρών και λαών στη βάση ισότιμης πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας, μακριά και απέναντι από ηγεμονισμούς και τα ευρωατλαντικά σχέδια της ΕΕ, και του ΝΑΤΟ.

Αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει πολλά κόμματα της Αριστεράς στην ανάληψη πρωτοβουλιών αποδέσμευσης και απαγκίστρωσης από το ΣΥΡΙΖΑ και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Ήδη έχουμε διαμορφωμένες τρεις τάσεις στην ευρωπαϊκή Αριστερά, εάν εξαιρέσουμε την Πρωτοβουλία Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, στην οποία κυριαρχεί το ΚΚΕ.

Από τη μια, το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που κυριαρχείται από το ΣΥΡΙΖΑ, το Γαλλικό ΚΚ και τη γερμανική Αριστερά (Die Linke). Πολιτικά θα μπορούσαμε να το κατατάξουμε στο ρεύμα του αριστερού ευρωπαϊσμού, αν και με το καιρό ρέπει όλο και περισσότερο προς την υποταγμένη σοσιαλδημοκρατία. Αποδέχεται πλήρως την ΕΕ και τους θεσμούς της και προτείνει μεταρρυθμίσεις εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου, στην κατεύθυνση ενός κεϋνσιανού ριζοσπαστισμού, όπως η αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, η αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού, η εισαγωγή κοινωνικών και δημοκρατικών ρητρών στις ευρωπαϊκές συνθήκες.

Από την άλλη, υπάρχει η πρωτοβουλία που ξεκίνησαν η Ανυπότακτη Γαλλία (Μελανσόν), Μπλόκο Πορτογαλίας και Podemos, η λεγόμενη “Διακήρυξη της Λισαβόνας – Τώρα με το λαό”, με την οποία ευελπιστούν να εκφράσουν έναν πιο ριζοσπαστικό πολιτικό λόγο σε σχέση με το ΚΕΑ και να απελευθερωθούν από τις δεσμεύσεις, που εκ των πραγμάτων δημιουργεί η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα κόμματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Ο λόγος τους είναι πιο ριζοσπαστικός, μιλούν για κατάργηση της λιτότητας και ανυπακοή στις ευρωπαϊκές πολιτικές και συνθήκες, όμως, δεν έχουν εκφράσει σαφή θέση για την ΟΝΕ και το Ευρώ. Σε αυτή την πρωτοβουλία εμπλέκονται, επίσης, η Κοκκινοπράσινη Συμμαχία Δανίας, το Αριστερό Κόμμα Σουηδίας, η Αριστερή Συμμαχία Φινλανδίας, καθώς επίσης, και η Κομμουνιστική Επανίδρυση.

Τέλος υπάρχει και η “κομμουνιστογενής” τάση, με το ΚΚ Πορτογαλίας και το ΑΚΕΛ. Πρόκειται για ομαδοποίηση, που διατηρείται περισσότερο λόγω ιστορικών δεσμών των κομμάτων, παρά λόγω σαφούς ιδεολογικής και πολιτικής ταύτισης. Η ισχυρότερη δύναμη είναι το ΚΚ Πορτογαλίας, το οποίο εκφράζει και τις ριζοσπαστικότερες θέσεις εντός της ομαδοποίησης αυτής. Στις προηγούμενες ευρωεκλογές κατάφεραν να εκδώσουν μια διακήρυξη με τις υπογραφές 19 κομμουνιστικών και αριστερών κομμάτων.

Όλες οι παραπάνω ομαδοποιήσεις-τάσεις δεν είναι αμοιβαίως αποκλειόμενες. Υπάρχουν κόμματα, που, ενώ είναι μέλη του ΚΕΑ, ταυτόχρονα παίζουν ηγετικό ρόλο στην πρωτοβουλία της Διακήρυξης της Λισαβόνας (πχ Μπλόκο Πορτογαλίας). Παράλληλα, υπάρχουν παραδοσιακά κομμουνιστικά κόμματα, όπως το ΚΚ Ισπανίας, που παραμένει μέλος του ΚΕΑ, αλλά υπογράφει τη διακήρυξη των κομμουνιστικών κομμάτων του ΚΚ Πορτογαλίας και ΑΚΕΛ. Επομένως, γίνεται σαφές ότι τόσο οι πολιτικές, όσο και οι οργανωτικές διαχωριστικές γραμμές στην ευρωπαϊκή Αριστερά, δεν είναι πάντα σαφείς.

Όσον αφορά τη Λαϊκή Ενότητα, στο πλαίσιο της GUE/NGL, διατηρούμε πολύ καλές σχέσεις, τόσο με την “κομμουνιστογενή” τάση, όσο και με την πρωτοβουλία Μελανσόν. Μάλιστα, εν όψει και των ευρωεκλογών μας προτάθηκε, και από τις δύο αυτές τάσεις, η πολιτική συνεργασία (υπογραφή της αντίστοιχης διακήρυξης), προφανώς με απόλυτο σεβασμό των πολιτικών και ιδεολογικών μας χαρακτηριστικών. Επομένως, αποτελεί πρώτη προτεραιότητα για τη ΛΑΕ, εκτός από το σχεδιασμό – πολιτικό και οργανωτικό – για τις επερχόμενες ευρωεκλογές, να αποφασίσει με ποια/ποιες ευρωπαϊκή πλατφόρμα/ες θα αποκτήσει πιο ενεργό ρόλο, ώστε να επηρεάσει την πολιτική και προγραμματική κατεύθυνση αυτής της προσπάθειας. Στην κατεύθυνση αυτή θα επιδιωχτούν πιο εντατικές επαφές και διαβουλεύσεις με την πρωτοβουλία Μελανσόν.

Όσον αφορά τον πολιτικό και οργανωτικό σχεδιασμό της ΛΑΕ για τις επερχόμενες ευρωεκλογές, αυτός θα πρέπει να υπακούει σε μια εκλογική στρατηγική, που θα έχει στόχο την εκπροσώπησή μας στην Ευρωβουλή, θα παίρνει υπόψη τις αντικειμενικές οργανωτικές δυνατότητες μας και το πολωμένο πολιτικό κλίμα στο εσωτερικό και θα επιδιώκει τις πιο πλατιές συμμαχίες με Αριστερές και αντιμνημονιακές δυνάμεις.

Για τις ευρωεκλογές αναλαμβάνουμε την πολιτική πρωτοβουλία να συγκροτηθεί ένα ευρύ αριστερό, αντιμνημονιακό, ανατρεπτικό ψηφοδέλτιο, στη διακήρυξη του οποίου θα αναδεικνύεται ότι οι συνθήκες και οι δομές της ΟΝΕ και της ΕΕ έρχονται σε άμεση σύγκρουση με τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων. Αυτές είναι, που επιβάλλουν καθεστώτα αντιδημοκρατικής μνημονιακής επιτροπείας, και που δεν μεταρρυθμίζονται – ανατρέπονται. Συνεπώς, στην προμετωπίδα ενός τέτοιου ψηφοδελτίου πρέπει να είναι η σύγκρουση, η ρήξη, η έξοδος από την ΟΝΕ και την ΕΕ για να μπορέσει πραγματικά να αναπτυχθεί η συνεργασία των λαών με συνθήκες ισοτιμίας και αλληλοσεβασμού. Αυτή η πολιτική συμμαχία θα παρακολουθεί τις πανευρωπαϊκές αριστερές – ριζοσπαστικές τάσεις και πρωτοβουλίες, θα προτείνει ενεργά τη συνεργασία τους και το μπόλιασμα του περιεχομένου της με τις προτάσεις και θέσεις που προαναφέρθηκαν και θα συμβάλλει στη συγκρότηση της πιο πλατιάς, αριστερής, ανατρεπτικής, ανυπότακτης πανευρωπαϊκής συνεργασίας.

 

6. Αυτοδιοικητικές εκλογές

 

1. Με την ψήφιση του “Κλεισθένη” παγιώνεται και διευρύνεται το μνημονιακό – νεοφιλελεύθερο πλαίσιο λειτουργίας της Τ.Α.

Ο “Κλεισθένης” υιοθετεί πλήρως τη λογική του “Καλλικράτη”, πηγαίνει αρκετά νεοφιλελεύθερα βήματα πιο πέρα, αφού ενσωματώνει κατά γράμμα τις κατευθύνσεις του 3ου μνημονίου περί «Τριετούς Στρατηγικής Μεταρρυθμίσεων» και μεταλλάσσει το ρόλο της Τ.Α. σε μακρύ χέρι του κράτους και σε εργαλείο εφαρμογής όλων των νεοφιλελεύθερων  πολιτικών.

Υιοθετεί, ενσωματώνει και επεκτείνει τις μνημονιακές ανατροπές, που συντελέστηκαν στην Τ.Α τα τελευταία 8 χρόνια, καταργεί την όποια αυτοτέλεια της, “νομιμοποιεί” τις αντισυνταγματικές  περικοπές των Κ.Α.Π. (υπολογίζονται σε 26 δισ. ευρώ μέχρι το 2022), με αποκορύφωμα το σχέδιο κρατικού προϋπολογισμού του 2019 και το πρόσφατο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής, όπου προβλέπεται περαιτέρω μείωσή τους. Διευρύνει τη λογική της “επιχειρηματικότητας” στη λειτουργία των Δήμων. Προωθεί, με την αναγγελία περί “Κλεισθένη 2” και συνταγματικής αναθεώρησης, την μετατροπή των δήμων ουσιαστικά σε Α.Ε, αφού συζητείται η κατάργηση των ΚΑΠ και η μεταφορά του ΕΝΦΙΑ στους δήμους, μετατρέποντας τους σε φορομπηχτικούς μηχανισμούς. Ουσιαστικά έχουμε την κατάργηση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της Τ.Α .

Ο έλεγχός από το παρατηρητήριο των προϋπολογισμών των ΟΤΑ, με βάση όλα τα σχετικά μνημονιακά άρθρα, είναι ασφυκτικός και αναφέρεται ρητά ότι βασικό κριτήριο για την σύνταξη τους θα πρέπει να είναι η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.

2. Η συζήτηση που κυριάρχησε γύρω από τον “Κλεισθένη” δεν ήταν για το μνημονιακό, νεοφιλελεύθερο πλαίσιο που επιβάλλει, αλλά για τον νέο εκλογικό νόμο. Αυτός δεν καθιερώνει την γνήσια απλή αναλογική, γιατί αυτό θα σήμαινε ένας μόνο γύρος εκλογών και εκλογή δημάρχου και Περιφερειάρχη από τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια αντίστοιχα. Δίνει, όμως, τη δυνατότητα αναλογικής εκπροσώπησης τόσο στα δημοτικά όσο και στα περιφερειακά συμβούλια, αφού δεν υπάρχει υποχρεωτικό πλαφόν ποσοστού ψήφων.

Η δυνατότητα αυτόνομης καθόδου στις δημοτικές εκλογές και εκπροσώπησης διευκολύνεται αρκετά και από το διαχωρισμό της εκλογικής διαδικασίας για τους δήμους και τις “Κοινότητες”.

3. Οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Τ.Α, που πρόσκεινται τόσο στη κυβέρνηση όσο και στην μνημονιακή «αντιπολίτευση», όχι μόνο δεν αμφισβητούν το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο, αλλά υιοθετούν τις κατευθύνσεις της ΕΕ, περί Περιφερειακής και Τοπικής διακυβέρνησης, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Από τον Οκτώβρη του 2015 προσπαθήσαμε να ανασυγκροτήσουμε τις αριστερές, αγωνιστικές αντιμνημονιακές δυνάμεις στην Τ.Α., να αναδείξουμε τα μείζονα προβλήματα πέραν της απλής διαχείρισης. Επίσης, να πείσουμε ότι χωρίς  ανατροπή των μνημονίων δεν υπάρχει προοδευτικό μέλλον για την Τ.Α, όσον αφορά στην στήριξη και εξυπηρέτηση κυρίως των φτωχοποιημένων από τα μνημόνια της λιτότητας λαϊκών στρωμάτων.

Διαμορφώσαμε ένα πολιτικό πλαίσιο και συγκροτήσαμε μια δικτύωση, που αγκάλιασε και αγκαλιάζει αρκετούς και αρκετές αγωνιστικές αυτοδιοικητικές δυνάμεις, και πρέπει να συνεχίσουμε πιο αποφασιστικά και σχεδιασμένα σε αυτή την κατεύθυνση.

Συμφωνήσαμε ότι συμβάλλουμε να συγκροτηθούν και στηρίζουμε πλατιά, αυτόνομα αυτοδιοικητικά σχήματα, που όμως θα ενσωματώνουν με σαφήνεια αριστερά, αντινεοφιλελεύθερα, αντιμνημονιακά, αντικυβερνητικά, κινηματικά και ενιαιομετωπικά χαρακτηριστικά.

Απέναντι στις αντιδραστικές κατευθύνσεις της ΕΕ, κυβέρνησης, μνημονιακών  δυνάμεων που επιβάλουν διαρκή λιτότητα και νεοφιλελεύθερη διαχείριση στους Ο.Τ.Α διαμορφώνονται δυνατότητες για την παρέμβαση μας.

4. Η παρέμβαση μας με τις δυνάμεις που έχουμε μέχρι τώρα συγκροτήσει επικεντρώνονται κυρίως στην ΚΕΔΕ, όπου έχουμε ουσιαστική παρέμβαση και διακριτό στίγμα, σε κάποιες ΠΕΔ και σε περίπου 50 δημοτικά σχήματα πανελλαδικά.

Στις Περιφέρειες, παρότι έχουμε εκπροσώπηση με αιρετούς σε 10 από τις 13. η παρέμβαση μας γίνεται πρωτοβουλιακά και αποσπασματικά, χωρίς ικανοποιητική οργάνωση και συντονισμό της δουλειάς μας.

Έχει ξεκινήσει ήδη σε αρκετούς δήμους η συζήτηση για την αναγκαιότητα  της παρέμβασης μας είτε με συνελεύσεις, είτε με ανάληψη πρωτοβουλιών, είτε με συγκρότηση δημοτικών παρατάξεων και συσπειρώσεων.

Ωστόσο, εάν δεν προσανατολιστεί άμεσα σε αυτό το στόχο το σύνολο των δυνάμεων και οργανώσεων μας, κινδυνεύουμε να περιθωριοποιηθούμε .

Επομένως, οι Π.Ε της ΛΑΕ θα πρέπει να προσανατολιστούν σταθερά και με σχέδιο στην προώθηση τέτοιων συμπορεύσεων και αυτοδιοικητικών κινήσεων σε τοπικό επίπεδο, με όρους συγκρότησής τους “από τα κάτω”, με συλλογικότητες – ομάδες ή πρόσωπα με αριστερά, ριζοσπαστικά, κινηματικά, αντινεοφιλελεύθερα και αντιμνημονιακά χαρακτηριστικά, εμπλέκοντας ενεργά τα τοπικά κινήματα που αναπτύσσονται σε κάθε περιοχή και υπερασπίζονται τα λαϊκά συμφέροντα (ρεύμα, νερό, στέγαση, παιδεία, υγεία κλπ) και το περιβάλλον από τη νεοφιλελεύθερη επέλαση.

Στο επίκεντρό τους θα πρέπει να έχουν όχι μόνο τα τοπικά προβλήματα αλλά και την εναντίωσή τους στις πολιτικές του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της εκμετάλλευσης του δημόσιου χώρου προς όφελος του κεφαλαίου (Ελληνικό, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λ.π.), της διάλυσης των κοινωνικών υποδομών και της πλήρους πρόσδεσης της τοπικής αυτοδιοίκησης, με τους νέους και παλιούς Καλλικρατικούς νόμους, στο κράτος.

Οι αυτοδιοικητικές αυτές κινήσεις θα πρέπει να αποτελούν τη βάση για τη συγκρότηση ευρύτερων πρωτοβουλιών για κεντρικά κοινωνικά μέτωπα της περιόδου, όπως οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι αποκοπές ηλεκτρικού ρεύματος και νερού, οι μισθοί, οι συντάξεις κλπ.

Όπου υπήρξε ανάληψη πρωτοβουλίας προς άλλες αριστερές, αντιμνημονιακές δυνάμεις, με εξαίρεση το ΚΚΕ και την πλειοψηφία του ΝΑΡ, το κλίμα ήταν καλό. Οι περισσότεροι αναγνωρίζουν τον κεντρικό ρόλο των δυνάμεων, που έχουν αναφορά στη ΛΑΕ. Θα ξεκινήσουμε τις συνεργασίες με τις δυνάμεις που συμφωνούν και θα επιμείνουμε σε ανοικτά καλέσματα προς τις αυτοδιοικητικές δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για συνεργασία με ισοτιμία, αυτοτέλεια και χωρίς ηγεμονισμούς.

Άμεσα πρέπει να ξεκινήσουν οι προσπάθειες και στις 13 Περιφέρειες για δημιουργία ή ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων σχημάτων με τα χαρακτηριστικά, που έχουμε συμφωνήσει.

Στόχος μας είναι να έχουμε συγκροτημένα αγωνιστικά αυτοδιοικητικά σχήματα και στις 13 Περιφέρειες, στους μεγάλους αστικούς δήμους και κυρίως στις περισσότερες πρωτεύουσες  νομών.

Εάν αυτό το επιτύχουμε, θα έχουμε καταφέρει να κάνουμε διακριτή την παρουσία μας και θα έχουμε βάλει τις βάσεις για καλλίτερη παρέμβαση. Στο βαθμό που συγκροτούνται ευρύτερες δημοτικές κινήσεις, πρέπει να αναλαμβάνουν πρωτοπόρο ρόλο στη συγκρότηση κοινών ευρύτερων περιφερειακών ψηφοδελτίων.

Ο σχηματισμός ευρύτερων αυτοδιοικητικών σχημάτων και δραστηριοποίησης τους, βοηθά  να συσπειρώσουμε και να ενεργοποιήσουμε ευρύτερες δυνάμεις και μέσα στο κίνημα αλλά και στην πορεία προς τις εθνικές και ευρωπαϊκές εκλογές.

 

Οργανωτική ανασυγκρότηση – μέτρα για την βελτίωση της συλλογικής λειτουργίας μας

Για να μπορέσει η ΛΑΕ να πετύχει τους παραπάνω στόχους της, θα πρέπει να προωθήσει με πιο αποφασιστικό και σχεδιασμένο τρόπο την συγκεκριμένη απόφαση που πήρε σε προηγούμενο ΠΣ της με όλα τα συγκεκριμένα μέτρα που αυτή περιελάμβανε για την οργανωτική ανασυγκρότησή της και την πιο αποτελεσματική, συλλογική και μάχιμη διάταξη όλων των δυνάμεών της. Η βασική προτεραιότητα είναι να βοηθηθούν οι πολιτικές και θεματικές επιτροπές της ΛΑΕ να αντιμετωπίσουν σημαντικές ελλείψεις και κενά στην λειτουργία και τη δράση τους και να προσανατολιστούν στη μαζική και εξωστρεφή πολιτική δράση με συγκεκριμένο σχέδιο δράσης στο χώρο ευθύνης τους.

Στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, η ΠΓ θα κινηθεί στην κατεύθυνση της βελτίωσης της συλλογικής λειτουργίας του μετώπου μας σε όλα τα επίπεδα, καθώς και της διασφάλισης της συλλογικής εκπροσώπησης και έκφρασης του στο πλαίσιο που καθορίζει η προγραμματική διακήρυξη και οι αποφάσεις της ιδρυτικής συνδιάσκεψής του.

Η ΛΑΕ επιδιώκει να αποφασίζει με τη μέγιστη δυνατή συναίνεση. Αυτό αφορά τόσο τις αποφάσεις των πολιτικών οργάνων της, όσο και τις αποφάσεις για την καθημερινή οργανωτική λειτουργία και την εξωστρεφή δράση και απεύθυνσή της. Αφορά, επίσης, τις πολιτικές και οργανωτικές επιλογές για τις εκλογικές μάχες. Όπου το κριτήριο της πλουραλιστικής εκπροσώπησης θα πρέπει να τηρηθεί, ως η καλύτερη εγγύηση για την απεύθυνση της ΛΑΕ στα ακροατήρια που αναφέρονται παραπάνω. Στο πλαίσιο αυτό θα επιδιώκεται η εξασφάλιση της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης των περισσότερων βασικών δυνάμεων της ΛΑΕ, μέσα στα πλαίσια και με τις διαδικασίες που προβλέπουν οι αποφασισμένες από την ιδρυτική μας συνδιάσκεψη καταστατικές ρυθμίσεις, για:

–           Τις πολιτικές αποφάσεις της ΠΓ και του ΠΣ της Λαϊκής Ενότητας, του Οργανωτικού, καθώς και των ενδιάμεσων οργάνων και των ΠΕ. Με δέσμευση για τακτική και πυκνή σύγκληση του ΠΣ.

–           Τις εκλογικές διακηρύξεις και τα υλικά της εκλογικής δουλειάς με αρμόδια την ΠΓ και βοήθεια από την ομάδα επικοινωνίας.

–           Τα δελτία τύπου με αρμόδιο το Γραφείο Τύπου, με αύξηση της συλλογικότητας στη λειτουργία του.

–           Τις αποφάσεις για το περιεχόμενο και τη σύνθεση των εξωστρεφών εκδηλώσεων, περιοδειών και  συγκεντρώσεων (τακτικών και προεκλογικών) με αρμόδιο το Οργανωτικό γραφείο.

–           Την έγκριση συμμετοχής εκπροσώπων της ΛΑΕ σε αρθρογραφία, εκπομπές ή συνεντεύξεις ΜΜΕ που μας καλούν καθώς και την εκάστοτε εκπροσώπηση της ΛΑΕ σε αυτά με αρμόδιο το Γραφείο Τύπου και  την ομάδα επικοινωνίας.

–           Τη σύνθεση των ψηφοδελτίων και τις εκλογικές συμμαχίες με αρμόδια την ΠΓ και το ΠΣ της ΛΑΕ με βοήθεια της επιτροπής ψηφοδελτίων.

Η ΛΑΕ την επόμενη περίοδο θα ενισχύσει την συλλογικότητά στη λειτουργία και τη δημόσια εκπροσώπησή της (στους ομιλητές των εκδηλώσεων, στα ΜΜΕ, στις αντιπροσωπείες, στα ψηφοδέλτια κλπ), δίνοντας προτεραιότητα στον πλουραλισμό και συνυπολογίζοντας τα κριτήρια των πολιτικών απόψεων, της κινηματικής εκπροσώπησης, της ηλικιακής ανανέωσης στελεχών, του φύλου κλπ).

Το Γραφείο Τύπου θα αναδιοργανωθεί και ενισχυθεί, ώστε μαζί με την Επιτροπή Πολιτικής Επικοινωνίας της ΠΓ να αναβαθμίσει, ιδιαίτερα στην προεκλογική περίοδο, την προβολή των θέσεων της ΛΑΕ, με βάση το πρόγραμμα της και τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων της.

 

Σχετικά με την λειτουργία του ΠΣ

Είναι δεδομένο ότι στους προσεχείς μήνες η ΛΑΕ θα κληθεί να πάρει κρίσιμες αποφάσεις, καθοριστικές για την αποτελεσματικότητα στην επερχόμενη πολιτική/εκλογική αναμέτρηση, αλλά επίσης καθοριστικές για την «επόμενη ημέρα».

Οι αποφάσεις αυτές θα πρέπει να παρθούν μέσα από την καλύτερη δυνατή λειτουργία των συλλογικών οργάνων, της ΠΓ, του ΠΣ, των Π.Ο. της ΛΑΕ.

Ειδικότερα για το ΠΣ αποφασίζουμε:

α) Στην περίοδο αυτή να θεσμοθετηθεί η πυκνή, το αργότερο ανά δίμηνο, λειτουργία του. Το επόμενο ΠΣ να συγκληθεί μέσα στο Γενάρη του 2019.

β) Να διασφαλίζονται οι προϋποθέσεις (χρόνου και διαδικασιών), ώστε το ΠΣ να μπορεί πραγματικά να καθορίσει τις αποφάσεις και όχι να περιορίζεται στον σχολιασμό τους.

γ) Οι αποφάσεις του ΠΣ να αποτελούν ζητήματα της συζήτησης μέσα στις οργανώσεις της ΛΑΕ. Προς τούτο, είναι όχι μόνο σκόπιμο αλλά και επιθυμητό, όλα τα «υλικά» της συζήτησης στο ΠΣ (εισηγήσεις, κείμενα συμβολών, τοπολογίες κ.ο.κ.) να τίθενται στη διάθεση του συνόλου των μελών της ΛΑΕ.

δ) Οι αποφάσεις των ΠΣ αποτελούν δεσμευτικό πλαίσιο για τις δημόσιες πρωτοβουλίες, ομιλίες και δηλώσεις όλων, ανεξαιρέτως, των πολιτικών στελεχών της ΛΑΕ.