Με το άνοιγμα της κάλπης έγινε σε όλους αντιληπτό οτι τα μαύρα σύννεφα της ακροδεξιά και του νεοφασισμού εμφανίστηκαν και στην Ιταλία.Η Λίγκα του Βορρά και οι ναζιστές της Casa Paunt συγκέντρωσαν σχεδόν 20%. Συνολικά η Κεντροδεξιά ξεπέρασε το 37% και η Κεντροαριστερά περιορίστηκε στο 23%. Χωρίς καμιά αμφιβολία είχαμε μια μετατόπιση προς τα δεξιά.

Τα παραδοσιακά κόμματα του συστήματος το Δημ. Κόμμα του Ρενζι και η Φορζα Ιτάλια του Σ. Μπερλουσκόνι ηττήθηκαν για να μην πούμε οτι καταποντίστηκαν. Η εποχή του Μπερλουσκονισμού μάλιστα φαίνεται ότι τελείωσε ανεπιστρεπτί.

Το κίνημα 5 Αστέρων εμφανίστηκε ως η βασική αντισυστημική δύναμη και κατάφερε να πετύχει μια σημαντική και καθαρή νίκη.

Η επιτυχία του Κ5Α (32,16%)είναι και αποτέλεσμα της Ιδεολογικής και πολιτικής σύγχυσης που κυριαρχεί σήμερα στην Ιταλική κοινωνία. Το κίνημα αυτό χωρίς ένα ξεκάθαρο ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα κατάφερε να πείσει εκλογικά το ένα τρίτο των Ιταλών όχι μόνο με τον δημαγωγικό λαϊκιστικό λόγο του αλλά και την κάθετη αντίθεσή του σε πολιτικές επιλογές συμμαχιών που θύμιζαν τις παραδοσιακές πραγματικότητες του χθες.Έξυπνα εμφανίστηκε ως το νέο που συγκρούεται με την σαπίλα του παλιού. Στις γραμμές του συνυπάρχουν στελέχη προοδευτικά και ορισμένα με αριστερές καταβολές όπως υπάρχουν και λαϊκιστές και συντηρητικοί .

Τώρα με αυτό το θετικό αποτέλεσμα που είχαν, που τους φέρνει πολύ κοντά στην κυβερνητική εξουσία εκ των πραγμάτων μπορεί να αναθεωρήσουν πολλά. Άρχισαν μάλιστα να το κάνουν από την πρώτη ώρα κιόλας μετά τις εκλογές με διάφορες δηλώσεις τους . Το Κ5Α σε λίγο θα κληθεί να μπειστην κυβέρνηση και να μετρηθεί με ένα πολιτικό σύστημα που μέχρι χθες καταδίκαζε. Ταυτόχρονα θα πρέπει να δώσει απάντηση στα τεράστια προβλήματα που ταλανίζουν την Ιταλική κοινωνία από την ανεργία και την εξάπλωση της φτώχειας, την διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας μέχρι το σμπαράλιασμα του ότι έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος.

Τα τελευταία χρόνια η οικονομία της Ιταλίας πήγε πολύ πίσω γιατί στο όνομα της λιτότητας υιοθετήθηκαν οι πλέον λαθεμένες αντιλαϊκές νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Η προστασία των συμφερόντων μόνο των ισχυρών έπληξαν τα δικαιώματα της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου. Κατακτήσεις που έγιναν με αίμα και θυσίες δεκαετιών από τον κόσμο της εργασίας και το αριστερό προοδευτικό κίνημα στη Ιταλία κτυπήθηκαν αλύπητα. Οι λαθεμένες όμως οικονομικές επιλογές κτύπησαν και την μικρο-μεσαία επιχείριση τα μικρο-μεσαία στρώματα του χωριού και της πόλης που πάντα στην Ιταλία ήταν ο στυλοβάτης της οικονομίας. Το τραπεζικό της σύστημα κινδυνεύει και μαζί του προωθείται μια νέα αναδιανομή του πλούτου στην χώρα αυτή. Με όλα αυτά τα καυτά ζητήματα τα στελέχη και η κοινοβουλευτική ομάδα του Κ5Α πρέπει τώρα να μετρηθούν χωρίς“παχιές” κουβέντες αλλά με έργα, γιατί και στην Ιταλία τα πλατιά λαϊκά στρώματα περνούν πολύ εύκολα από την συγκατάθεση και το χειροκρότημαστην διαμαρτυρία την σύγκρουση και την ανατροπή όταν μάλιστα εκλείπουν και οι παραδοσιακοί ιδεολογικοί και πολιτικοί δεσμοί.

Η αριστερά από την μεριά της σε όλες τις εκδοχές της βγήκε στραπατσαρισμένη, οι λόγοι είναι πολλοί και οι βασικότεροι είναι ότι έχασε τις τελευταίες δεκαετίες, το μεγαλύτερο μέρος της ταξικής και αριστερής της διαφορετικότητας. Παράλληλα ο κατακερματισμός της λειτούργησε άκρως αρνητικά για αυτήν. Οι μόνοι που μπαίνουν στην βουλή είναι οι Ελεύθεροι και Ίσοι και αν πάρουμε ως “αριστερά”, που δεν είναι και το Δ.Κ λόγο ιστορίας. Οι εκφυλιστικές διαδοχικές πολιτικές μεταλλάξεις της μετά την διάλυση του μεγάλου ΚΚΙ όπως και η τελευταία διάσπαση μέσα στον ηγετικό πυρήνα του Δημοκρατικού Κόμματος οδήγησαν στην κατάρρευσή της. Η Ιταλική αριστερά συνέβαλε αυτοκαταστροφικά στην ιδεολογική και πολιτική σύγχυση που υπάρχει τον Ιταλικό λαό.

Επιβεβαιώθηκε παράλληλα για άλλη μια φορά ότι όπου κυβέρνησαν δυνάμεις μεταλλαγμένες της “αριστεράς” που ούτε το πολιτικό στίγμα της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας δεν είχαν όπως στην Ελλάδα και την Ιταλία κ.λ.π (Ρενζι – Τσιπρας) είχαμε και βαριές ήττες συνολικά για όλες τις δυνάμεις της αριστεράς χωρίς καμιά εξαίρεση.

Το εκλογικό αποτέλεσμα επίσης κατέγραψε ότι οι δυνάμεις που αμφισβητούν από τα δεξιά ή και από προοδευτικότερες θέσεις τις πολιτικές της λιτότητας και του άγριου νεοφιλελευθερισμού μέσα στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε βγήκαν κατά πολύ ενισχυμένες. Το Κ5Α, ορισμένες δυνάμεις της Αριστεράς αλλά και η Λίγκα και ο ιδιος ο Μπερλουσκόνι από τα δεξιά ξεπερνούν κατά πολύ το 50%. Το θέμα όμως αυτό που θα επρεπε να είναι και η καρδιά της πολιτικής αντιπαράθεσις σήμερα σε όλη την Ευρώπη που αντιστέκεται και παλεύει για την ανατροπή αυτών των αντεργατικών πολιτικών δυστυχώς αντιμετωπίστηκε προεκλογικά με φοβικά σύνδρομα και από την αριστερά.

Τέλος μπορούμε να πούμε οτι η κάλπη κατέγραψε ότι η πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησις εθνικής ενότητας ( Ρένζι – Μπερλουσκόνι) όπως σχεδίαζαν ορισμένοι και εκτός Ιταλίας αποκλείεται εκ των πραγμάτων.

Όπως αποκλείεται και μια κυβέρνηση της Κεντροδεξιάς γιατί δεν βγαίνουν τα νούμερα.

Για Κεντροαριστερά δεν μπορούμε να μιλήσουμε καθόλου γιατί το Δ.Κ κατέρρευσε εκλογικά .

Υπάρχει ίσως μια μικρή περίπτωση σχηματισμού κυβέρνησις με το Κ5Α και το Δ.Κ αυτό όμως θα ήταν αυτοκαταστροφικό ιδικά για το Κ5Α αλλά και το Δ.Κ.

Πολύ πιθανόν να ξαναπάμε σύντομα σε εκλογές Η Ιταλία με αυτό το αποτέλεσμα βυθίζεται και πάλι στην ακυβερνησία. Ο λόγος τώρα περνά στονπρόεδρο της Ιταλικής δημοκρατίας που θα βρει μεγάλες δυσκολίες σε ποιόν να δώσει το χρίσμα για να αρχίσει τις διαπραγματεύσεις του σχηματισμού της νέας κυβέρνησις.

Ο Βασίλης Πριμικήρης είναι μέλος του Π.Σ. της ΛΑ.Ε.