Δεν είναι μυστικό ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι η πλέον φιλο-αμερικανική κυβέρνηση των τελευταίων ετών στην Ελλάδα. Θα την ανταγωνίζονταν ίσως η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, η οποία μετά τον ταλαντευόμενο προς τη Ρωσία Καραμανλή, επανέφερε τη χώρα στον “ίσιο ατλαντικό δρόμο”, αν οι συγκυρίες μετά το 2015 δεν αφαιρούσαν και τα τελευταία φύλλα συκής. Η προσωρινή “σύγκρουση” της κυβέρνησης Τσίπρα με τη Γερμανία και τις Βρυξέλλες την έφερε σε στενή σχέση με τις ΗΠΑ, ενώ οι γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή διαμόρφωσαν το (όχι και τόσο νέο) δόγμα Κοτζιά – Τσίπρα στην εξωτερική πολιτική: Είμαστε η πλέον σταθερή ατλαντική φιλοαμερικανική δύναμη, σε ευθεία συνεργασία με τον άξονα Ισραήλ – Αίγυπτος – Σ. Αραβία, λειτουργούμε ως ενεργούμενα των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή, ειδικά την εποχή που η Τουρκία εμφανίζεται άτακτη και ασταθής απέναντι στην αμερικανική υπερδύναμη.

Σε διάστημα λίγων μηνών είχαμε: 1. Τη στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο μακεδονικό με την ευθεία πίεση για λύση στο όνομα και ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ επειδή οι ΗΠΑ βιάζονται να κατοχυρώσουν θέσεις και δυνάμεις στα Δυτικά Βαλκάνια. 2. Την επίσκεψη Ερντογάν κατά την οποία ο Τσίπρας -στηριζόμενος σε υπερατλαντικές διαβεβαιώσεις- εμφάνισε τάχα δυναμικό προφίλ στα εξωτερικά θέματα. 3. Την περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων με το κράτος του Ισραήλ, ακυρώνοντας (αν όχι εξευτελίζοντας) μια μακρόχρονη παράδοση φιλίας και αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό λαό. 4. Την εμπέδωση του άξονα Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ – Αίγυπτος ως τα καλά παιδιά των ΗΠΑ στην περιοχή με άμεση συνεργασία στα ζητήματα ενεργειακής πολιτικής στην Ανατολική Μεσόγειο. 5. Τη σύσφιξη σχέσεων με τη Σ. Αραβία με την πώληση όπλων σε ένα ημιφασιστικό κράτος, με την -τουλάχιστον περίεργη- συμφωνία Καμένου. 6. Το πάγωμα των σχέσεων με τη Ρωσία, η οποία, όταν η Τουρκία τσαλάκωσε τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ λόγω Κουρδικού, έσπευσε να προσεταιριστεί τον Ερντογάν.

Ωστόσο, αν και όλα τα εξαπτέρυγα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα θεωρούσαν ότι αυτό το δόγμα αποτελεί μια ιδιοφυή σύλληψη που βάζει την Ελλάδα στο κέντρο των εξελίξεων ως τη βασική σταθερή και αταλάντευτη φιλο-ατλαντική δύναμη στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο, η πραγματικότητα ήρθε ακόμη μια φορά να κονιορτοποιήσει τις προσδοκίες του Χατζηαβατισμού. Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να θεωρεί ότι έχει τη στήριξη των ΗΠΑ, αλλά το νέο θερμό επεισόδιο στα Ίμια υπογραμμίζει ότι δεν υπάρχουν προστάτες, υπάρχουν συμφέροντα.

Ο εμβολισμός του ελληνικού σκάφους από τουρκική ακταιωρό αποτελεί τη σοβαρότερη εμπλοκή στα Ίμια μετά την κρίση του 1996. Της εμπλοκής αυτής είχαν προηγηθεί οι φαιδρότητες του φαιδρού υπουργού που ντύνεται στρατηγός και πηγαίνει να πετάει στεφάνια από μακριά στα Ίμια. Από αρκετά μακριά, καθώς κοντά στα Ίμια ισχύει το αμερικανικής επιβολής δόγμα “no men, no ships, no flags”.

Η νέα πρόκληση στα Ίμια αποτελεί μια τουρκική υπενθύμιση στις ΗΠΑ ότι παρόλη τη ψυχρότητα των τελευταίωνετών, αποτελεί αναντικατάστατο παράγοντα στην ευρύτερη περιοχή. Αλλά όχι μόνο: Αποτελεί τροχιοδεικτική βολή ότι τυχόν απώλειες στα ανατολικά της Τουρκίας (Κουρδιστάν), θα αντισταθμιστούν με κέρδη στα δυτικά της (Κύπρος, Αιγαίο). Συνιστά επίσης δήλωση ότι η Τουρκία δεν θα λείψει από το μεγάλο φαγοπότι που ανοίγεται στις ενεργειακές πηγές της Μεσογείου, αλλά και στους εμπορικούς της δρόμους. Τέλος, ισχύει ότι εκτονώνεται μια εκρηκτική κατάσταση στο εσωτερικό της που πιέζει για επεκτατικές και επιθετικές κινήσεις.

Η ελληνική κυβέρνηση πήγε για μαλλί θεωρώντας ότι έχει τη στήριξη του ευρωατλαντικού άξονα και βγήκε κουρεμένη. Οι Βρυξέλλες δήλωσαν ότι «το σκάφος που εμβολίστηκε αγοράστηκε με λεφτά των ευρωπαίων φορολογουμένων» (φοβερό επιχείρημα…), ενώ οι ΗΠΑ δια του πρεσβευτή τους στην Αθήνα είχαν προβλέψει σατανικά δύο εβδομάδες πριν ότι «φοβούνται ένα ενδεχόμενο ατύχημα στο Αιγαίο». Η κυβέρνηση Τσίπρα από εκεί που παρίστανε το λιοντάρι λίγες μέρες πριν, θεωρώντας ότι τα τρέχοντα αμερικανικά συμφέροντα την προστατεύουν, επανήλθε στο ρόλο του λαγού, μιλώντας για …Γεωγραφία, ενώ στην τηλεφωνική του συνομιλία με τον τούρκο ομόλογό του ο Τσίπρας ξέχασε να αναφέρει ότι η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί τα Ίμια ελληνικά. Η αξιωματική αντιπολίτευση ζήτησε να …ενημερωθούν οι ΗΠΑ και η ΕΕ, ενώ το σύνολο των μακεδονομάχων που ήταν έτοιμοι για πόλεμο ενάντια στους γυφτοσκοπιανούς, τώρα ψάχνονται γιατί οι ΗΠΑ κράτησαν πολιτική ίσων αποστάσεων…

Το συμπέρασμα; Ο χατζηαβατισμός του να θεωρείς ότι υπερασπίζεις τα εθνικά σου συμφέροντα στηριζόμενος στην ανύπαρκτη ομπρέλλα προστασίας του ευρωατλαντικού άξονα είναι επικίνδυνος. Πρώτον επειδή βάζει στον πάγκο του χασάπη τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα (τα λαϊκά και τα δημοκρατικά έχουν ήδη σφαγιαστεί με τα μνημόνια ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ). Δεύτερον επειδή οι επικίνδυνοι τυχοδιωκτισμοί ένθεν κακείθεν οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ατύχημα που μπορεί να γίνει δυστύχημα έως και πολεμική σύρραξη. Και τρίτον επειδή όλο αυτό το σκηνικό είναι βούτυρο στο ψωμί του εθνικισμού και του ρατσισμού.

Όλα υποτάσσονται στις επιλογές της άρχουσας τάξης, που για να συνεχίσει να υπάρχει και να κερδοφορεί θα πρέπει να είναι καλός διαμεσολαβητής των δυτικών συμφερόντων στην περιοχή και φανατικός χειροκροτητής των οικονομικών συνταγών των δανειστών. Οποιαδήποτε αλλαγή στον προσανατολισμό της χώρας, απαιτεί σύγκρουση με την αστική τάξη της Ελλάδας και την κυβέρνησή της, σύγκρουση με το οικονομικό και το γεωπολιτικό πλαίσιο του ευρωατλαντισμού, της παγκοσμιοποίησης.

Σε όσους δε ονειρεύονται πανεθνική άμυνα υπεράσπισης των Ιμίων απαντάμε: Τα κυριαρχικά δικαιώματα και την εθνική ανεξαρτησία δεν μπορεί να τα υπερασπίσει μια κυβέρνηση που είναι ως το μεδούλι βουτηγμένη στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, έχοντας δώσει γη και ύδωρ στους δανειστές. Ούτε ένα πολιτικό προσωπικό που δεν μπορεί καν να διανοηθεί τη δυνατότητα της εθνικής και κοινωνικής αξιοπρέπειας έξω από τα ευρωατλαντικά συμφέροντα. Τίποτα δεν μας ενώνει με όσους έσφαξαν το λαό και πούλησαν τη χώρα.