Το εκλογικό αποτέλεσμα της Γερμανίας ήταν ένας πραγματικός σεισμός που εκ των πραγμάτων θα έχει επιπτώσεις σε όλη την Ευρώπη.

Του Βασίλη Πριμικήρη, μέλους της Πολιτικής Γραμματείας της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ)

Κοινή είναι η διαπίστωση ότι ηττήθηκε η κυρία Μέρκελ και ο κύριος Σουλτς και μαζί τους «ηττήθηκε» ουσιαστικά στην Γερμανία και η αριστερά του Die Linke που έμεινε στάσιμη και ανίκανη να καρπωθεί την κατάρρευση του κυρίαρχου δικομματικού συστήματος. Μια αριστερά με πολλά ελλείμματα στο ριζοσπαστικό της λόγο, μια αριστερά που ακολουθεί ένα πολιτικό σχεδιασμό προσεταιρισμού της SPD κύρια σε περιφερειακό επίπεδο και προπαντός μιας αριστεράς που δυστυχώς δεν έχει αντιληφτεί την ανάγκη ουσιαστικής ανατροπής αυτού του ευρωπαϊκού μορφώματος που έχει διαμορφωθεί. Κερδισμένοι δυστυχώς από την εκλογική αναμέτρηση στην Γερμανία είναι κατά κύριο λόγο οι Νέο-ναζιστές!!

Τα Χριστιανοδημοκρατικά κεντροδεξιάς προέλευσης κόμματα όπως και το SPD της Γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας ηττήθηκαν παταγωδώς. Γενικά είχαμε μια αισθητή μετατόπιση προς τα δεξιά του γερμανικού εκλογικού σώματος.

Το SPD του Σούλτς κατέρρευσε γιατί δεν διαφοροποιήθηκε από την πολιτική Μέρκελ. Η συγκυβέρνηση με το CDU και η θητεία του Σουλτς στα “κέντρα των Βρυξελλών” ήταν η καλύτερη απόδειξη της έλλειψης οποιασδήποτε εναλλακτικής προοπτικής. Το αποτέλεσμα ήταν όχι μόνο να μην κερδίσει από τη φθορά της Μέρκελ αλλά και να χάσει και ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων του, ακόμα και προς την ακροδεξιά! Το παραδοσιακό δικομματικό σύστημα της Γερμανίας έπαθε μια ιστορική ήττα. Μαζί του ηττήθηκε και μια στρατηγικής σημασίας κυβερνητική πολιτική επιλογή του μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού και από τα δύο μεγάλα κόμματα του δικομματισμού, αυτό που στην Ελλάδα ονομάζουμε κακώς κυβέρνηση «εθνικής ενότητας». Γίνεται αντιληπτό λοιπόν ότι η ήττα αυτού του κυβερνητικού μοντέλου στην Γερμανία βάζει σε αμφισβήτηση τα σχέδια κυβερνήσεων εθνικής ενότητας που και στην Ελλάδα προπαγανδίζονταν και προπαγανδίζονται από τα διάφορα κέντρα εξουσίας που θέλουν να εξαφανίσουν την οποιαδήποτε διαφοροποίηση και αντίθεση στην πολιτική της άγριας λιτότητας και της άκριτης ευρωλαγνίας. Παράλληλα οι αυταπάτες που καλλιέργησαν οι μνημονιακές δυνάμεις της Ελλάδας ότι μετά τις Γερμανικές εκλογές θα αντιμετωπιστούν ευνοϊκά για την Ελλάδα, τα «αγκάθια» που υπάρχουν μεταξύ Ε.Ε και ΔΝΤ όπως και το θέμα του χρέους, με αυτούς τους συσχετισμούς που διαμορφώθηκαν στην Γερμανία εξαφανίζονται. Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Γερμανία κάνει τα πράγματα πολύ ποιο δύσκολα.

Όλα δείχνουν πλέον ότι αυτή η γερμανοκρατούμενη Ε.Ε δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί και πρέπει να ανατραπεί αν θέλουν οι λαοί της Ευρώπης να βρουν διέξοδο από αυτή την βαθειά κρίση που μαστίζει κύρια τις χώρες της Ν. Ευρώπης. Τα αποτελέσματα των Γερμανικών εκλογών, σε συνέχεια αυτών σε Γαλλία και Βρετανία, δείχνουν ότι βρισκόμαστε σε μία περίοδο βαθιάς πολιτικής κρίσης ακόμα και σ΄ αυτό τον “σκληρό πυρήνα” της Ευρωπαϊκής Ένωσης της πρώτης ταχύτητας. Όπως και στη Γαλλία, και τα δυο παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα στηρίγματα των εθνικών αστικών τάξεων, οι κεντρο-δεξιοί Χριστιανοδημοκράτες και οι Σοσιαλδημοκράτες υπέστησαν ιστορική ήττα καταγράφοντας τα χειρότερα ποσοστά τους μετά το πόλεμο. Βέβαια σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη οι εθνικές αστικές τάξεις των διαφόρων χωρών της άρχισαν να αμφισβητούν την Γερμανική κυριαρχία και αυτό είναι φυσικό να καταγράφεται και στα νέα πολιτικά υποκείμενα που στηρίζουν και αναδεικνύονται με τρόπο άναρχο και μπερδεμένο.

Η αμφισβήτηση του γνωστού μας αγγλοσαξονικού μοντέλου συντηρητικοί- κεντροδεξιοί από την μια και σοσιαλδημοκράτες από την άλλη είναι πλέον γεγονός. Το άσχημο όμως είναι ότι η αμφισβήτηση αυτή έρχεται κατά κύριο λόγο από την άκρα φασίζουσα δεξιά που κερδίζει έδαφος παντού.

Το δραματικότερο δε της όλης υπόθεσης είναι ότι αυτή η ακρο-δεξιά στροφή προέρχεται σε σημαντικό βαθμό και από τα φτωχά χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και περιθωριακά στρώματα της κοινωνίας . Αυτό μας φέρνει εκ των πραγμάτων στην μνήμη μας την άνοδο του ναζισμού στην Γερμανία τον προηγούμενο αιώνα.

Ο κίνδυνος του φασιστικού και αντιδημοκρατικού αυταρχικού εκφυλισμού είναι μεγάλος αυτό το βλέπουμε καθαρά σήμερα και στη Ισπανία με την άρνηση του αυτοπροσδιορισμού στους πολίτες της Καταλονίας. Η ταξική ριζοσπαστική αριστερά στην Ευρώπη θα πρέπει να επανεξετάσει πολλά ζητήματα στον πολιτικό της λόγο και παρέμβαση. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει ενωτικά και με σύγχρονο πολιτικό λόγο τον παλιό ναζιστικό και φασιστικό κίνδυνο.

Είναι σοβαρό λάθος στην Ελλάδα για παράδειγμα τα εκλογικά αποτελέσματα της Γερμανίας και η άνοδος του νεοναζισμού, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού να αντιμετωπίζονται επιδερμικά δυστυχώς και από ένα σημαντικό τμήμα της αριστεράς. Όσοι και μέσα στην αριστερά υποτιμούν ή εθελοτυφλούν μπροστά στην άνοδο της ακροδεξιάς κάνουν τραγικό λάθος. Η ευρωπαϊκή ακροδεξιά προελαύνει παντού από την Γαλλία και την Γερμανία ως την Αυστρία την Πολωνία την Ουκρανία και τις βαλτικές χώρες. Κόμματα όπως η «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) ή η « Χρυσή Αυγή» φουντώνουν παντού. Μπορεί τα φαντάσματα του Ναζισμού και του Φασισμού να επανεμφανίζονται σήμερα σαν φάρσα αύριο όμως αν δεν αντιδράσει άμεσα προπαντός η Ταξική και ριζοσπαστική αριστερά θα έχουμε και πάλι τραγωδίες.